Page 752 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 752

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                    görmәk hәvәsi ilә döyünürdü... Elә birinci gün köhnә hәyәtimizә getdim,
                    Sәlimә xanımı gördüm. Alnımdan öpdü, anamı xәbәr aldı, ağladı. Azadı
                    soruşdum...
                        – Tәbrizdә yoxdur, – dedi, – Zәncana gedib, demokrat düzәltmәyә
                    göndәriblәr... Axı indi o da demokratdır. Mәn dә demokrat olmuşam, oğul.
                    Allaha tәvәkkül. Deyirlәr ki, gәrәk Azәrbaycana azadlıq alaq. Hamıya iş
                    verәk, hamının çörәyi olsun. Uşaqlar öz dilimizdә oxusun. Xoşuma gәldi.
                    Getdim yazıldım. İndi dә komitәmizdә iclas olacaq, gәl otur, sәnә bir stәkan
                    çay verim, sonra gedәrәm.
                        Mәn sevinc, heyrәt vә tәәcübümü gizlәdә bilmәyәrәk:
                        – Sag ol, Sәlimә xala, – dedim. – Get, iclasa gecikmә. Tәәssüf ki, Azadı
                    görә bilmәdim. Mәndәn ona salam deyәrsәn.
                        – Deyәrәm, oğlum, deyәrәm. Sәn dә gecәni heç yerdә qalma. Evimizә
                    gәl, gözlәyәcәyәm, gәl ha, – deyib getdi. Mәn dә dәrin fikrә dalmış halda
              176   Mәrkәzi Komitәyә qayıtdım. Orada mәnә  Tәbrizә köçmәyi, Mәrkәzi
                    Komitәnin tәlimatçısı olmağı tәklif etdilәr. Xalq Konqresi qurtaran kimi
                    mәn kәndә qayıtdım. Bir müddәt sonra tәşkilatın işlәrini tәhvil verdim.
                    Anamı götürüb Tәbrizә köçdüm. Yenә dә köhnә evimizi kirayә etdik. Anam
                    başqa yerә getmәk istәmәdi – әvvәldәn öyrәnmişәm, Sәlimә xanım da
                    oradadır, – dedi. Mәn dә razı oldum. Sәlimә xanım bizim gәlişimizdәn çox
                    sevindi. Azadın iyini sizdәn alıram, deyib ağladı. Anam ona tәskinlik verdi.
                        – Nә olacaq, – dedi, – inşallah tezliklә Azad da qayıdar, bir iş, bir tikә
                    çörәk sahibi olar. Evlәndirәrsәn, sәn dә birçәyinin ağ vaxtında bir gün
                    görәrsәn.
                        – Nә bilim, deyirlәr ki, Zәncan tәrәfdә qarışıqlıqdır. Zülfüqari qan-qan
                    deyir. Başına adam yığıb demokratlarla vuruşur.
                        Burada mәn sözә qarışdım:
                        – Qorxma, Sәlimә xala. Zülfüqari-zad bir qәlәt elәyә bilmәz. Bir xalq
                    ki, azadlıq üçün ayağa durdu, onu yatırmaq asan iş deyil.
                        Tәbrizә köçәndәn sonra işdәn başım açılmırdı. Gecәlәri dә Mәrkәzi
                    Komitәdә işlәyirdik. Mәclis vә dövlәt işini tәrtibә salır, kәndlәrdә demokrat
                    tәşkilatlarının möhkәm bir qayda vә nizam üstündә qurmaq tәdbirlәri
                    tökürdük. O günlәr bizdә tәsvirәgәlmәz ruh yüksәkliyi vardı. Elә bil ki,
                    qüvvәmiz dә birә min artmışdı. Yorulmaq bilmirdik. İşlәrin bu şiddәtli
                    zamanında Zәncandan pis xәbәr gәlirdi. Bir yandan Zülfüqari, bir yandan
                    da Tehran mürtәcelәri orada cürbәcür fәsadlar törәdirdilәr. Demokratları
                    öldürür, ayaqlarını nallayır, alınlarına odlu dәmir basırdılar. Azәrbaycanın
                    hәr tәrәfindәn narazı vә mürtәce ünsürlәr Zülfüqarinin başına toplanırdı.
                    Belә bir zamanda Mәrkәzi Komitә bir neçә yoldaşımızı Zәncana göndәr -
                    mәyi qәrara aldı. Göndәrilәnlәrin içindә mәn dә vardım. Mәn Tәbrizdәn
   747   748   749   750   751   752   753   754   755   756   757