Page 1071 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Seyran Sÿxavÿt

gözüynәn onu yeyirdi.
Fatma onun nәyә işarә elәdiyini başa düşüb dedi:
– Yaxşı-yaxşı... başına söz qәhәtdi?.. – Güldü, әridi...
Burda hәr kәs – Fatma da, Sabir dә, “Şirvan” konyakı da öz işini
görürdü vә belә demәk mümkündürsә, bu üçlüyün işi hәlә qurtarmamışdı.
Hәlәlik “Şirvan” Sabirdәn dә, Fatmadan da fәal görünürdü; belә ki, birinci
yerdә “Şirvan”, ikinci yerdә Sabir, üçüncü yerdә isә Fatma qәrarlaşmışdı.
Bu, hәlәlik belәydi, vәziyyәt hәr dәqiqә dәyişә bilәrdi.
– Yaxşı, de görüm nә mәsәlәdi? – Sabir soruşdu.
– İkimizin arasında qalacaq? – Fatma onun üzünә baxdı.
– Yo-o-x... qәzetә verәjәm.
– Sabir, mәn dә onnan istiyirәm.
– Konyak?
– Hә... 495
– Bıy saa ürәyim qurban, elә bunu sa-a almışdım dana... – Deyәsәn,
“Şirvan” bir az da fәallaşmışdı.
– Çox acıdı?
– Sa-a deyim dana. Ağızda bir az acılığı olur, ancaq içәri ki getdi,
şirinlәşә-şirinlәşә bala dönür.
– Hә-ә? – Fatma inandı.
– Hә... indi özün görәssәn dana, uzaqda dәyil ha.
– Sabir, yadındadı?
– Nә?
– Keçәn il bu vaxt, mәn sәnin sağlığına demәk istәyәndә qoymadın...
– Niyә?
– Dedin ki, içmәyәnin sağlıq demәyә ixtiyarı yoxdu. İndi ixtiyarım
var?
– Var... döşә gәlsin.
Fatma balaca yonma stәkanı ovcunun içindә tutub nәsә demәk
istәyәndә Sabir qoymadı:
– Müstәrsәn, a-az, stәkanın belindәn tut dә... bax, belә, mәnim kimi...
– Qorxuram yerә tökülәr ee...
– Yerә tökülәr, tәzәdәn dolduraram, qurbandı sa-a... Çay içәndә stәkanı
nә tәhәr tutursan? Elә bil çaydı dana, rәngi dә oxşayır.
Fatma Sabirin dediyini canla-başla elәdi, pis dә alınmadı:
– Sabir, – dedi, – Allah sәnә dәymәsin... – gözü doldu, – sәn olmasan,
özümü gölә ataram, – dedi vә bir anın içindә, sol әli ilә burnunu sıxıb, acı
dәrman içәn xәstәlәr kimi, stәkandakı konyakı qorxusundan necә
“peşәkarcasına” atdısa, Sabirin gözü kәllәsinә çıxdı, sonra da uğunub getdi,