Page 71 - "Zəfər və ilğım"
P. 71
– Әcәb zarafatlar elәyirsәn, Lüsya. Vitkanın başını piy- 71
lәmәk sәnә asan gәlmәsin. Axşam kursunda oxuyan Erka
yadındadır? Volodka üçün ürәyi gedirdi, amma onun heç
vecinә deyildi. Hәmişә kәnardan kimisә tapırdı. İndi dә
Moskva әtrafından özünә bir qız tapıb. Qәşәng qızdır.
– Eybi yoxdur. Bu, çox sürmәyәcәk. O, mәnim olacaq.
Elә bu gün cәhd edәcәyәm. Bax, elә indicә bir şüşә şәrab
götürüb, onun yanına gedәcәyәm, elә bu xalatda.
– Axı Nasonov da oradadır.
– Qovacağam. Deyәcәyәm ki, gәlib sәnә saçını daramağa
kömәk elәsin. – Lüsya gülә-gülә şәrab şüşәsini götürüb,
çıxışa doğru yönәldi.
– Lüsya, heç olmasa, xalatın altından nәsә geyin. Vitka
sәni belә görsә, qovacaq.
Cavabında Lüsya xalatının әtәyini qaldırıb, bikinisini
göstәrdi vә çevrilib, yoluna davam etdi:
– İndi bizim maçonu sәnin yanına göndәrәcәyәm, özünü
bakirә kimi qәlәmә vermәyә çalışsan, demәli, axmaqsan,
sәni öz әllәrimlә boğub öldürәcәyәm.
Qapı çırpıldı vә Alisa otaqda tәk qaldı. O, güzgüyә ya-
xınlaşmağa macal tapmadı, yerindәn yenicә durmuşdu ki,
qapı döyüldü.
– Gәlin, – Alisa qorxa-qorxa sәslәndi vә yerinә oturdu.
Nasonov idi. Dama-dama köynәkdә vә idman şalvarınday-
dı, ayağına çәkәlәk geymişdi. Әlindәki tor zәnbildә kağıza
bükülü araq şüşәsinin başı vә әyri kolbasanın ucu görünürdü.
– Gәl, әylәş, – Alisa işgüzarcasına komanda verdi. Lüsya
süfrә hazırlayıb. Bax, kolbasa doğrayıb, pendir, üzüm qoyub.
Zәnbildәki nәdir?
– Bunu Moskvadan almışam. Kolbasadır, bir dә “Stoliç-
naya” arağı. İşlәrimiz düz gәtirsә, sәninlә içmәk istәyirdim.
– Tәkbәtәk? – Alisa işvәylә soruşdu.
– Tәkbәtәk dә olar. Etiraz etmirsәnsә.
– Belә de, Volodka, demәli, qadın xeylağını içirdib, sәr-
xoş elәmәk istәyirsәn?
lәmәk sәnә asan gәlmәsin. Axşam kursunda oxuyan Erka
yadındadır? Volodka üçün ürәyi gedirdi, amma onun heç
vecinә deyildi. Hәmişә kәnardan kimisә tapırdı. İndi dә
Moskva әtrafından özünә bir qız tapıb. Qәşәng qızdır.
– Eybi yoxdur. Bu, çox sürmәyәcәk. O, mәnim olacaq.
Elә bu gün cәhd edәcәyәm. Bax, elә indicә bir şüşә şәrab
götürüb, onun yanına gedәcәyәm, elә bu xalatda.
– Axı Nasonov da oradadır.
– Qovacağam. Deyәcәyәm ki, gәlib sәnә saçını daramağa
kömәk elәsin. – Lüsya gülә-gülә şәrab şüşәsini götürüb,
çıxışa doğru yönәldi.
– Lüsya, heç olmasa, xalatın altından nәsә geyin. Vitka
sәni belә görsә, qovacaq.
Cavabında Lüsya xalatının әtәyini qaldırıb, bikinisini
göstәrdi vә çevrilib, yoluna davam etdi:
– İndi bizim maçonu sәnin yanına göndәrәcәyәm, özünü
bakirә kimi qәlәmә vermәyә çalışsan, demәli, axmaqsan,
sәni öz әllәrimlә boğub öldürәcәyәm.
Qapı çırpıldı vә Alisa otaqda tәk qaldı. O, güzgüyә ya-
xınlaşmağa macal tapmadı, yerindәn yenicә durmuşdu ki,
qapı döyüldü.
– Gәlin, – Alisa qorxa-qorxa sәslәndi vә yerinә oturdu.
Nasonov idi. Dama-dama köynәkdә vә idman şalvarınday-
dı, ayağına çәkәlәk geymişdi. Әlindәki tor zәnbildә kağıza
bükülü araq şüşәsinin başı vә әyri kolbasanın ucu görünürdü.
– Gәl, әylәş, – Alisa işgüzarcasına komanda verdi. Lüsya
süfrә hazırlayıb. Bax, kolbasa doğrayıb, pendir, üzüm qoyub.
Zәnbildәki nәdir?
– Bunu Moskvadan almışam. Kolbasadır, bir dә “Stoliç-
naya” arağı. İşlәrimiz düz gәtirsә, sәninlә içmәk istәyirdim.
– Tәkbәtәk? – Alisa işvәylә soruşdu.
– Tәkbәtәk dә olar. Etiraz etmirsәnsә.
– Belә de, Volodka, demәli, qadın xeylağını içirdib, sәr-
xoş elәmәk istәyirsәn?
