Page 69 - "Zəfər və ilğım"
P. 69
ala qarşı vannanın qapısını döydü – bәlkә, nәsә olub? 69
Vannadan çıxan Lüsya elә xalatdaca növbәtçinin yanına
gedib, şüşәaçan istәdi. Yuyunub әtirlәnmiş Alisa otağa gә-
lәndә, artıq stol hazır idi. Qızlar çoxdan dostluq edirdilәr,
aralarında heç bir sirr yox idi. Alisa rәfiqәsinin kefsiz oldu-
ğunu görüncә, bildi ki, nәsә xoşagәlmәz bir hadisә olub.
Ancaq Lüsya bu barәdә ona heç nә demәmişdi.
– Ay qız, sәnә nolub? Komissarjevskayanın Teatrında
neylәyә bildin? Üzündәn görürәm ki, hәr şey bizә danışdığın
kimi deyil.
– Neylәyә bilәrdim, mәnim başıma… nә oyun açdığını
uşaqlara danışası deyildim ki?
– Yox, onu demirәm. Sadәcә, görürәm ki, özündә deyilsәn,
nә olub?
– Dayan, gәl içәk. Yoxsa bu saat kaftar kimi ulayacağam.
Onlar şәrab içib, üstündәn üzüm yedilәr.
– Xәtrinә dәydi? Yoxsa sәnә gözü düşüb? – Alisa qәtiy-
yәtsiz sәslә soruşdu.
Lüsya şәrab stәkanını boşaldıb, gözünü pәncәrәdәn bayıra
zillәdi.
– Bilmirәm, mәn adamlarda niyә belә tәәssürat oyadıram;
tamaşa bitәr-bitmәz o, mәni öz kabinetinin yanındakı otağa
çәkdi vә…
Bu açıq-saçıq söhbәti eşidincә, Alisa üzünü turşutdu vә
kurs yoldaşına qıyqacı nәzәr saldı.
– Tamaşanın bitmәsini dә gözlәmәdi? Dәrhal girişmәyә
başladı? – Alisa diqqәtlә Lüsyanın sәliqәylә daranmış
şabalıdı saçlarına, iri, yaşıl gözlәrinә, makiyajsız, solğun
sifәtinә baxdı.
– Mәnim göstәrdiyim sәhnәlәr onun vecinә dә deyildi! –
Lüsya ucadan cavab verdi. – O, öz aktyoru Maltsevi “kömәyә
görә sağ ol” deyә tәlәsik otaqdan çıxardı, mәnimlә tәk
qalmaq istәyirdi. Kabinetinin arxasında kiçik bir otaq var,
divarları çılpaq qadın şәkillәri ilә doludur. Ona dedim ki,
Vannadan çıxan Lüsya elә xalatdaca növbәtçinin yanına
gedib, şüşәaçan istәdi. Yuyunub әtirlәnmiş Alisa otağa gә-
lәndә, artıq stol hazır idi. Qızlar çoxdan dostluq edirdilәr,
aralarında heç bir sirr yox idi. Alisa rәfiqәsinin kefsiz oldu-
ğunu görüncә, bildi ki, nәsә xoşagәlmәz bir hadisә olub.
Ancaq Lüsya bu barәdә ona heç nә demәmişdi.
– Ay qız, sәnә nolub? Komissarjevskayanın Teatrında
neylәyә bildin? Üzündәn görürәm ki, hәr şey bizә danışdığın
kimi deyil.
– Neylәyә bilәrdim, mәnim başıma… nә oyun açdığını
uşaqlara danışası deyildim ki?
– Yox, onu demirәm. Sadәcә, görürәm ki, özündә deyilsәn,
nә olub?
– Dayan, gәl içәk. Yoxsa bu saat kaftar kimi ulayacağam.
Onlar şәrab içib, üstündәn üzüm yedilәr.
– Xәtrinә dәydi? Yoxsa sәnә gözü düşüb? – Alisa qәtiy-
yәtsiz sәslә soruşdu.
Lüsya şәrab stәkanını boşaldıb, gözünü pәncәrәdәn bayıra
zillәdi.
– Bilmirәm, mәn adamlarda niyә belә tәәssürat oyadıram;
tamaşa bitәr-bitmәz o, mәni öz kabinetinin yanındakı otağa
çәkdi vә…
Bu açıq-saçıq söhbәti eşidincә, Alisa üzünü turşutdu vә
kurs yoldaşına qıyqacı nәzәr saldı.
– Tamaşanın bitmәsini dә gözlәmәdi? Dәrhal girişmәyә
başladı? – Alisa diqqәtlә Lüsyanın sәliqәylә daranmış
şabalıdı saçlarına, iri, yaşıl gözlәrinә, makiyajsız, solğun
sifәtinә baxdı.
– Mәnim göstәrdiyim sәhnәlәr onun vecinә dә deyildi! –
Lüsya ucadan cavab verdi. – O, öz aktyoru Maltsevi “kömәyә
görә sağ ol” deyә tәlәsik otaqdan çıxardı, mәnimlә tәk
qalmaq istәyirdi. Kabinetinin arxasında kiçik bir otaq var,
divarları çılpaq qadın şәkillәri ilә doludur. Ona dedim ki,