Page 142 - "Zəfər və ilğım"
P. 142
– Nә oldu, niyә susdun? Yura, mәnim intermediyalarımı
çıxarmaq istәyir?..
– Hamısını yox. İdarәyә getmişdim, intermediyaların
bәzilәrini güc-bәla saxlaya bildim, hәr replikaya görә onları
dilә tutmalı oldum.
Dәrindәn ah çәkәn Erdman arvadının gәlib arxasında
dayandığını hiss etdi. Birdәn-birә çevrildi vә dәstәyi әlilә
örtәrәk, pıçıldadı:
– Lübimovdur. Tamaşanın nümayişinә icazә veriblәr. –
Qısa fasilәdәn sonra sözünә davam etdi: – Sәnә demişdim
axı, Yura, tamaşa naminә intermediyaları çıxarmaq da olar.
– Nikolay Robertoviç, onlara dedim ki, sizinlә mәslәhәt-
lәşәcәyәm, yәqin etiraz etmәzsiniz.
– Yura, mәn etiraz etmirәm, sәni tәbrik edirәm! Bu –
qәlәbәdir! Sәnin teatrının sәhnәsindә Yeseninin әsәri
oynanılırsa, bu, böyük hadisәdir. Bu hakimiyyәt heç bir
şairi Yesenin qәdәr pis günә qoymayıb. Yesenin saf gözәlliyin
dühasıdır. Mәn sarıdan narahat olma, tәki tamaşanın nüma-
yişinә mane olmasınlar. Sәndәn bircә xahişim var, mәnim
adımı proqramda yazmazsan, qoy heç kәs bilmәsin. Gecәn
142 xeyirә qalsın, Yura!
– Bir dәqiqә, Nikolay Robertoviç, tamaşa bazar günü
göstәrilәcәk, “Antidünaylar”ın әvәzinә. Gәlәcәksizsә, sizә
yer saxlayım.
– Yox, bazar günü gәlә bilmәrәm. Bazar günü üçün bәzi
başqa planlarım var. Amma mütlәq gәlәcәyәm, qoy bir az
vaxt keçsin. Yura, bir daha tәbrik edirәm! Yadında saxla,
Allah qorxaqları sevmir. Necә deyәrlәr, “sәndәn hәrәkәt,
mәndәn bәrәkәt”. Görüşәnәdәk, Yuri Petroviç.
Erdman dәstәyi yerinә qoydu vә arvadının qaşqabaq sal-
ladığını görüb:
– Niyә yatmırsan? – deyәrәk, könülsüz soruşdu.
– Sәnin tәbriklәrini eşitdim, yuxum qaçdı. Nәdir, sәnin
intermediyalarını tamaşadan çıxarıblar? Elәdi?
– Hә.
çıxarmaq istәyir?..
– Hamısını yox. İdarәyә getmişdim, intermediyaların
bәzilәrini güc-bәla saxlaya bildim, hәr replikaya görә onları
dilә tutmalı oldum.
Dәrindәn ah çәkәn Erdman arvadının gәlib arxasında
dayandığını hiss etdi. Birdәn-birә çevrildi vә dәstәyi әlilә
örtәrәk, pıçıldadı:
– Lübimovdur. Tamaşanın nümayişinә icazә veriblәr. –
Qısa fasilәdәn sonra sözünә davam etdi: – Sәnә demişdim
axı, Yura, tamaşa naminә intermediyaları çıxarmaq da olar.
– Nikolay Robertoviç, onlara dedim ki, sizinlә mәslәhәt-
lәşәcәyәm, yәqin etiraz etmәzsiniz.
– Yura, mәn etiraz etmirәm, sәni tәbrik edirәm! Bu –
qәlәbәdir! Sәnin teatrının sәhnәsindә Yeseninin әsәri
oynanılırsa, bu, böyük hadisәdir. Bu hakimiyyәt heç bir
şairi Yesenin qәdәr pis günә qoymayıb. Yesenin saf gözәlliyin
dühasıdır. Mәn sarıdan narahat olma, tәki tamaşanın nüma-
yişinә mane olmasınlar. Sәndәn bircә xahişim var, mәnim
adımı proqramda yazmazsan, qoy heç kәs bilmәsin. Gecәn
142 xeyirә qalsın, Yura!
– Bir dәqiqә, Nikolay Robertoviç, tamaşa bazar günü
göstәrilәcәk, “Antidünaylar”ın әvәzinә. Gәlәcәksizsә, sizә
yer saxlayım.
– Yox, bazar günü gәlә bilmәrәm. Bazar günü üçün bәzi
başqa planlarım var. Amma mütlәq gәlәcәyәm, qoy bir az
vaxt keçsin. Yura, bir daha tәbrik edirәm! Yadında saxla,
Allah qorxaqları sevmir. Necә deyәrlәr, “sәndәn hәrәkәt,
mәndәn bәrәkәt”. Görüşәnәdәk, Yuri Petroviç.
Erdman dәstәyi yerinә qoydu vә arvadının qaşqabaq sal-
ladığını görüb:
– Niyә yatmırsan? – deyәrәk, könülsüz soruşdu.
– Sәnin tәbriklәrini eşitdim, yuxum qaçdı. Nәdir, sәnin
intermediyalarını tamaşadan çıxarıblar? Elәdi?
– Hә.
