Page 114 - "Zəfər və ilğım"
P. 114
– Hörmәtli Boris İvanoviç, siz çox gözәl şahmatçısınız,
mәn isә ortabab. Amma Alyoxin ikimizdәn dә yaxşı oynayırdı.
Bununla razısınız?
– Razıyam, Alyoxin ikimizdәn dә yaxşıdır.
– Boris İvanoviç, necә fikirlәşirsiniz, Alyoxin mәnim
rәqibimә kömәk elәsәydi, oyunu kim udardı, mәn, yoxsa
rәqibim.
– Alyoxin sәnә kömәk etsә, mәni sәn dә mәğlub edәrdin.
– Bax, sәmimi cavab verdiniz. Elә isә, aşağıdakı sualıma
da cavab verin: teatr sәnәtini kim daha yaxşı anlayır, siz,
yoxsa mәn?
– Yuri Petroviç, әzizim, mәn kahin-filan deyilәm, ağıllı
adamların mәslәhәtini dinlәyirәm.
– Bilirsiniz, qәbul komissiyasında nә qәdәr çox adam
iştirak edәrsә, tamaşa bir o qәdәr pis alınar. Bunu hәlә
Stanislavski dә müşahidә etmişdi.
Bu sözlәrdәn sonra araya sükut çökdu.
– Yuri Petroviç, gәlin nә qәdәr ki, gec deyil, ayrılaq, biz
artıq uçurumun kәnarındayıq, – o, katibәsini çağırıb, buyurdu
ki, telefonları şәbәkәyә qoşsun: – Sağ olun, Yuri Petroviç.
114
Yenidәn xәstәxanada
– Bax, belә, әziz Semyon Semyonoviç, tamaşa oynanıldı
vә böyük uğur qazandı. Yadımdadır, yanğınsöndürәnlәr
mәnim “Ölülәr vә dirilәr” tamaşasında yandırdığım әbәdi
mәşәli hәr vәchlә söndürmәyә çalışırdılar – onda hәlә
Kremlin divarları önündә mәşәl yandırılmamışdı. Onlara
dedim, cürәtiniz varsa, gedin mәşәli söndürün. Qayıtdılar
ki, yox, özünüz söndürün. Dedim: mәn söndürmәyәcәyәm! –
siz söndürün, qoy şahidlәr dә görsün ki, siz hәlak olanların
xatirәsinә necә münasibәt göstәrirsiniz. Bir general – onların
rәisi, sәhnәdә әbәdi mәşәl yandırılarkәn bütün zalın ayağa
qalxdığını görüb dedi: “Qoy olsun, mәsuliyyәti öz üzәrimә
mәn isә ortabab. Amma Alyoxin ikimizdәn dә yaxşı oynayırdı.
Bununla razısınız?
– Razıyam, Alyoxin ikimizdәn dә yaxşıdır.
– Boris İvanoviç, necә fikirlәşirsiniz, Alyoxin mәnim
rәqibimә kömәk elәsәydi, oyunu kim udardı, mәn, yoxsa
rәqibim.
– Alyoxin sәnә kömәk etsә, mәni sәn dә mәğlub edәrdin.
– Bax, sәmimi cavab verdiniz. Elә isә, aşağıdakı sualıma
da cavab verin: teatr sәnәtini kim daha yaxşı anlayır, siz,
yoxsa mәn?
– Yuri Petroviç, әzizim, mәn kahin-filan deyilәm, ağıllı
adamların mәslәhәtini dinlәyirәm.
– Bilirsiniz, qәbul komissiyasında nә qәdәr çox adam
iştirak edәrsә, tamaşa bir o qәdәr pis alınar. Bunu hәlә
Stanislavski dә müşahidә etmişdi.
Bu sözlәrdәn sonra araya sükut çökdu.
– Yuri Petroviç, gәlin nә qәdәr ki, gec deyil, ayrılaq, biz
artıq uçurumun kәnarındayıq, – o, katibәsini çağırıb, buyurdu
ki, telefonları şәbәkәyә qoşsun: – Sağ olun, Yuri Petroviç.
114
Yenidәn xәstәxanada
– Bax, belә, әziz Semyon Semyonoviç, tamaşa oynanıldı
vә böyük uğur qazandı. Yadımdadır, yanğınsöndürәnlәr
mәnim “Ölülәr vә dirilәr” tamaşasında yandırdığım әbәdi
mәşәli hәr vәchlә söndürmәyә çalışırdılar – onda hәlә
Kremlin divarları önündә mәşәl yandırılmamışdı. Onlara
dedim, cürәtiniz varsa, gedin mәşәli söndürün. Qayıtdılar
ki, yox, özünüz söndürün. Dedim: mәn söndürmәyәcәyәm! –
siz söndürün, qoy şahidlәr dә görsün ki, siz hәlak olanların
xatirәsinә necә münasibәt göstәrirsiniz. Bir general – onların
rәisi, sәhnәdә әbәdi mәşәl yandırılarkәn bütün zalın ayağa
qalxdığını görüb dedi: “Qoy olsun, mәsuliyyәti öz üzәrimә
