Page 100 - "Zəfər və ilğım"
P. 100
gәzdirdi. – Arxamda gәnclәr әylәşmişdi, elә ürәkdәn gülür-
dülәr ki, istәr-istәmәz onlara qoşulmalı oldum. Bax, bu ca-
van oğlan mәnim arxamda oturmuşdu. Yuri Petroviç, deyәsәn,
onun Samoylov olduğunu dediniz…
– Bәli, teatra yeni gәlәn aktyorlardandır.
– Müharibәdәn qabaq Yevgeni Samoylov adında tanınmış
bir aktyor vardı, onun qohumu deyilsiniz ki? – Molotov so-
ruşdu.
– Xeyr, sadәcә soyadımız eynidir, – karıxmış Samoylov
cavab verdi.
– Tamaşa xoşunuza gәldi? – Molotov gözlәnilmәdәn
sual verdi.
– Mәnim? – Viktor soruşdu, ona elә gәldi ki, sual yanın-
dakı adama ünvanlanıb.
– Hә, sizin, qulağımın dibindә elә gülürdünüz ki… sizin
reaksiyanızı vә zövqünüzü bilmәk maraqlı olardı.
– Әvvәla, hörmәtli Vyaçeslav Mixayloviç, tamaşanı siz
dә bәyәnmişdiniz, siz dә gülürdünüz. İkincisi dә, sizinlә
gәlәn adama dediklәrinizi eşitdim: dediniz ki, Con Rid bu
100 tamaşanı görsәydi, çox xoşbәxt olardı. Sizinlә tamamilә
razıyam, ancaq bircә fәrqlә… mәn hәm dә bu tamaşada rol
almaq imkanları barәdә fikirlәşirdim.
– Bu tamaşada hansı rolu oynamaq istәrdiniz, Samoylov? –
Molotov gözlәnilmәdәn soruşdu.
– Vyaçeslav Mixayloviç, sizdәn asılı olsaydı, deyәrdim,
amma bunu mәnim demәyim bir qәdәr yaxşı çıxmır.
– Niyә ki? – Lübimov ucadan soruşdu.
– Teatra yenicә qәdәm qoymuş gәnc aktyor üçün hәlә
tezdir. Müәyyәn sәviyyәyә çatmaq lazımdır.
Sözlәrini xüsusi vurğuyla dedi, bunu hiss edәn Lübimov
birbaşa soruşdu:
– “Sәviyyә” deyәndә nәyi nәzәrdә tutursunuz?
– Bu tamaşada hәr şey yüksәk sәviyyәdә idi… – Med-
vedyev soyadlı aktyor rejissora yarınmaq istәdi.
dülәr ki, istәr-istәmәz onlara qoşulmalı oldum. Bax, bu ca-
van oğlan mәnim arxamda oturmuşdu. Yuri Petroviç, deyәsәn,
onun Samoylov olduğunu dediniz…
– Bәli, teatra yeni gәlәn aktyorlardandır.
– Müharibәdәn qabaq Yevgeni Samoylov adında tanınmış
bir aktyor vardı, onun qohumu deyilsiniz ki? – Molotov so-
ruşdu.
– Xeyr, sadәcә soyadımız eynidir, – karıxmış Samoylov
cavab verdi.
– Tamaşa xoşunuza gәldi? – Molotov gözlәnilmәdәn
sual verdi.
– Mәnim? – Viktor soruşdu, ona elә gәldi ki, sual yanın-
dakı adama ünvanlanıb.
– Hә, sizin, qulağımın dibindә elә gülürdünüz ki… sizin
reaksiyanızı vә zövqünüzü bilmәk maraqlı olardı.
– Әvvәla, hörmәtli Vyaçeslav Mixayloviç, tamaşanı siz
dә bәyәnmişdiniz, siz dә gülürdünüz. İkincisi dә, sizinlә
gәlәn adama dediklәrinizi eşitdim: dediniz ki, Con Rid bu
100 tamaşanı görsәydi, çox xoşbәxt olardı. Sizinlә tamamilә
razıyam, ancaq bircә fәrqlә… mәn hәm dә bu tamaşada rol
almaq imkanları barәdә fikirlәşirdim.
– Bu tamaşada hansı rolu oynamaq istәrdiniz, Samoylov? –
Molotov gözlәnilmәdәn soruşdu.
– Vyaçeslav Mixayloviç, sizdәn asılı olsaydı, deyәrdim,
amma bunu mәnim demәyim bir qәdәr yaxşı çıxmır.
– Niyә ki? – Lübimov ucadan soruşdu.
– Teatra yenicә qәdәm qoymuş gәnc aktyor üçün hәlә
tezdir. Müәyyәn sәviyyәyә çatmaq lazımdır.
Sözlәrini xüsusi vurğuyla dedi, bunu hiss edәn Lübimov
birbaşa soruşdu:
– “Sәviyyә” deyәndә nәyi nәzәrdә tutursunuz?
– Bu tamaşada hәr şey yüksәk sәviyyәdә idi… – Med-
vedyev soyadlı aktyor rejissora yarınmaq istәdi.