Page 333 - "Yeni söz"
P. 333
Mənə Piaf deyin Günel Eminli. Mənə Piaf deyin
Y arıqaranlıq mehmanxana otağında yatağının üzərində üzüüstə uzanıb
siqaret çəkirdi. Külünü birbaşa döşəməyə tökməyinin fərqində olmasa
da, dumanını havada yellətməkdən xüsusi zövq alırdı. Döşəmənin
üzərində qadın və kişi alt paltarları, salfet parçaları, bir də iri əsginaslarla frank
tökülmüşdü. Marsellə dalaşdığı səhnə beləcə onu yavaş-yavaş tərk edirdi. Özünü
sakitləşdirir, inandırmağa çalışırdı ki, bu, sonuncu görüşü ola bilməzdi. Çünki Marsel
nəinki onun ruhunu, həm də səsini, yataqda sevişməyini sevirdi. Nə olsun ki, bugünkü
çıxışını Marsel dinləməyəcəkdi. Əvəzində, istəklisinin acığına, ürəyi istəyən kimi daha
gözəl çıxış edəcəkdi. Kabaredə çıxışına az qaldığından, fikir dumanından ayrılıb
geyinməyə başladı. Səhnədən öncəki həyəcan yenə özünü göstərdi. Xəstəxanadan
çıxandan bəri özünə gələ bilmirdi. Vurulan morfilərdən əsl narkomana çevrilmişdi.
Zəifləmiş vücudu, daim əsən əlləri, tərləyən boynu onda çıxışqabağı əsəbilik yaradırdı.
Birtəhər özünü ələ alıb səhnəyə gəldi. Gözlərini yumdu və oxumağa başladı. Ruhu bu
balaca, nazik qaşlı qara mələyi tərk edib kabaredəki insanların başları üzərində fırlandı.
Kimisə axtarırdı… Nəhayət, gəlib Editin çiyinlərinə qondu. Gözlərini açıb qaranlıqda,
dəyirmi masadakı qədəhin arxasında gizlənən gözüyaşlı Marseli gördü. Deməli, o
getməyib, balaca sərçəsini dinləmək üçün burdadır. Bundan cuşa gəlib:
– Non je ne regrette rien1… – oxudu.
Əslində o, çox şeyə təəssüflənirdi – küçələrdə pul diləndirən atasına, onu hamilə
edib analıq hissini azacıq da olsa yaşadan ərinə görə… Bütün bunların fonunda Marsel
onun üçün əsl məhəbbət tanrısı idi. Hər ikisinə nifrət edir, onlar haqqında
düşünməkdən belə çiyrənirdi. Əri körpə Sessilisinin ölümünə səbəb olmuşdu. Balası
dünyasını, onun soyuqda diləndiyindən vaxtından əvvəl qırışmış əllərinin içində dəyişdi.
Qızını dəfn etməyə belə imkanı olmadı.
Balaca mələyim, sənə görə 20 frank üçün fahişəlik etmək istədim. Onun mənə
yazığı gəldi. Məndən kam ala bilməyən ilk və son müştərim sənin ruhuna hörmət edib
dəfninə təmənnasız pul verdi. Tanrı ona yar olsun! Tanrı hərdən bizim kimi
günahkarların dualarını eşidir. Nənəmin, fahişə xalalarımın kor olmuş gözlərimə görə
Müqəddəs Tereza üçün şam yandırıb dua oxumalarını təsəvvür edirsən?
Yaradan qadınları eşitdi və avqustun ikisində – onların Tanrıya vaxt qoyduqları
gündə gözlərim bu murdar dünyaya acgözlüklə baxdı.
– Luiza nənəm bu əhvalatı tez-tez danışmağı xoşlayardı. Kaş ki gözlərim açılmayaydı.
Amma yox! Az da olsa səni görmək üçün dünyaya yenidən baxmağa dəyərdi – qızına
333
1 Non je ne regrette rien – Mən heç nəyə təəssüf etmirəm
Y arıqaranlıq mehmanxana otağında yatağının üzərində üzüüstə uzanıb
siqaret çəkirdi. Külünü birbaşa döşəməyə tökməyinin fərqində olmasa
da, dumanını havada yellətməkdən xüsusi zövq alırdı. Döşəmənin
üzərində qadın və kişi alt paltarları, salfet parçaları, bir də iri əsginaslarla frank
tökülmüşdü. Marsellə dalaşdığı səhnə beləcə onu yavaş-yavaş tərk edirdi. Özünü
sakitləşdirir, inandırmağa çalışırdı ki, bu, sonuncu görüşü ola bilməzdi. Çünki Marsel
nəinki onun ruhunu, həm də səsini, yataqda sevişməyini sevirdi. Nə olsun ki, bugünkü
çıxışını Marsel dinləməyəcəkdi. Əvəzində, istəklisinin acığına, ürəyi istəyən kimi daha
gözəl çıxış edəcəkdi. Kabaredə çıxışına az qaldığından, fikir dumanından ayrılıb
geyinməyə başladı. Səhnədən öncəki həyəcan yenə özünü göstərdi. Xəstəxanadan
çıxandan bəri özünə gələ bilmirdi. Vurulan morfilərdən əsl narkomana çevrilmişdi.
Zəifləmiş vücudu, daim əsən əlləri, tərləyən boynu onda çıxışqabağı əsəbilik yaradırdı.
Birtəhər özünü ələ alıb səhnəyə gəldi. Gözlərini yumdu və oxumağa başladı. Ruhu bu
balaca, nazik qaşlı qara mələyi tərk edib kabaredəki insanların başları üzərində fırlandı.
Kimisə axtarırdı… Nəhayət, gəlib Editin çiyinlərinə qondu. Gözlərini açıb qaranlıqda,
dəyirmi masadakı qədəhin arxasında gizlənən gözüyaşlı Marseli gördü. Deməli, o
getməyib, balaca sərçəsini dinləmək üçün burdadır. Bundan cuşa gəlib:
– Non je ne regrette rien1… – oxudu.
Əslində o, çox şeyə təəssüflənirdi – küçələrdə pul diləndirən atasına, onu hamilə
edib analıq hissini azacıq da olsa yaşadan ərinə görə… Bütün bunların fonunda Marsel
onun üçün əsl məhəbbət tanrısı idi. Hər ikisinə nifrət edir, onlar haqqında
düşünməkdən belə çiyrənirdi. Əri körpə Sessilisinin ölümünə səbəb olmuşdu. Balası
dünyasını, onun soyuqda diləndiyindən vaxtından əvvəl qırışmış əllərinin içində dəyişdi.
Qızını dəfn etməyə belə imkanı olmadı.
Balaca mələyim, sənə görə 20 frank üçün fahişəlik etmək istədim. Onun mənə
yazığı gəldi. Məndən kam ala bilməyən ilk və son müştərim sənin ruhuna hörmət edib
dəfninə təmənnasız pul verdi. Tanrı ona yar olsun! Tanrı hərdən bizim kimi
günahkarların dualarını eşidir. Nənəmin, fahişə xalalarımın kor olmuş gözlərimə görə
Müqəddəs Tereza üçün şam yandırıb dua oxumalarını təsəvvür edirsən?
Yaradan qadınları eşitdi və avqustun ikisində – onların Tanrıya vaxt qoyduqları
gündə gözlərim bu murdar dünyaya acgözlüklə baxdı.
– Luiza nənəm bu əhvalatı tez-tez danışmağı xoşlayardı. Kaş ki gözlərim açılmayaydı.
Amma yox! Az da olsa səni görmək üçün dünyaya yenidən baxmağa dəyərdi – qızına
333
1 Non je ne regrette rien – Mən heç nəyə təəssüf etmirəm
