Page 186 - "Yeni söz"

nc yazarların ədəbiyyat almanaxı

Unuda bilmirəm gözlərini mən

Uşaq evinin kimsəsiz körpələrinə

Unuda bilmirəm kədərlə dolu,
Dəryalarca dərin gözlərini mən.
Bircə sən... bircə sən gülümsəmirdin,
İndi üzülürəm sənin fikrindən.

Söylə, nə gördün sən bu səkkiz ildə?
Qəddarlıq, haqsızlıq, yersiz tənələr...
Qəlbinin işığın kim söndürdü, de,
Pozulub naxışlar, itibdi rənglər...

Bilirəm, axşamlar çox üzülürsən,
Divardan o üzdə nələr var deyə.
Bütöv bir dünya var gözəldən gözəl...
Sənsə inanmırsan möcüzələrə.

Üzünə təbəssüm donu geysən də,
Durar göz yaşların məsum üzündə.
Ümidi balaca əlində sıxıb
Gizli saxlayarsan ovcun içində.

İsti ev görürsən gözünü yumub,
Eşidirsən gülüş, musiqi səsi...
Üstünə yorğantək çəkib buludu,
Sən nəfəs alırsan... nəfəsin əsir.

Bayramlar gələndə, sən də umursan,
Hamı yalan deyər, aldadar səni.
Gecələr düşəndə, sükut çökəndə,
Köməyə səslərsən ana səsini...

186