Page 185 - "Yeni söz"

rk edə bilmərəm heç zaman səni Leyla Əliyeva. Şeirlər

Zaman hara axdı sürətlə belə?
Qapının ağzını qış aldı yenə.
Yenə yay ruhumu soyuğa verdim,
Tutuldum darıxmaq xəstəliyinə.

Gün doğur, bağçada qızılgül açmır,
Xəzərin qumları parlamır gündə...
Yandırır köksünü həsrət yanğısı,
Kim ki, sonsuzacan yalqızdı yenə.

Nədən yenə dondun, mənim ürəyim?
Bu buza dönmüşü kim əridəcək?
Heç cürə qızınmaq istəmirsən sən,
Sənin adətindi qışda qəm yemək.

Zaman hara axdı, görəsən, belə?
Mən “dayan” – söylədim, o dayanmadı,
Yola toran çökdü saat altıda,
Əlimsə Günəşə uzana qaldı.

Yetişə bilsəydi əgər əllərim,
Ovcumun içində gizlərdim onu.
Elə sıxardım ki, salıb qəlbimə,
Bir daha gəlməzdi gündüzün sonu.

Ancaq göz yaşını görür gecələr…
Bağışla, ürəyim, məni bağışla.
Bir daha xətrinə dəymərəm sənin,
Bir daha qaçmaram səndən heç yana.

185