Page 446 - Stiven Kinq
P. 446
ven Kinq
– Бу дяфя йох. Башга вахт эялярик балыг тутмаьа, инди…
инди йох.
Пит бир айаьыны эютцрцб, бирини гойурду. Кцляк онун шабалыды
сачларыны ойнадырды. Бир нечя саралмыш йарпаг лянэяр вура-вура
суйа дцшцб гайыг кими йырьаланмаьа башлады.
– Онлары бцкмяк лазымдыр, – о, эцъля ешидиляъяк бир сясля деди.
– Ня? – Хеl сорушса да, онун ня дедийини йахшы билирди.
– Синъляри памбыьа бцкцб, пластıрла сарымаг лазымдыр ки, он-
лары бир-бириня вура билмясин.
Hell бирдян-биря Дейзинин онун йанына эялдийи эцнц хатырлады.
Дейзи сяндирляйя-сяндирляйя эялмишди. Гяфилдян эюзляри ганла
долду, сонра ган цзц ашаьы сцзцлцб, синясиня, орaдан да анбарын
дюшямясиня даммаьа башлады… Дейзи башыны габаг пянъяляринин
цстцня гойду… Еля бу ан щямин йаьышлы пайыз эцнцнцн щярякятсиз
щавасында гярибя сясляр ешидилмяйя башлады. Сясляр евин чардаьындан,
анбарын йанындан эялирди: блйам-блйам-блйам-блйам!
Онун синясиндян чыьырты гопду, пiлятядя йандырмаг цчцн
апардыьы одун парчаларыны ялиндян салды вя ашырмасыны чийниня ат-
мамыш отуруб, гызардылмыш чюрякля гайьанаг йейян Уилл дайынын
архасынъа мятбяхя сары эютцрцлдц.
“Гоъа ит иди, Hell, – Уилл дайы деди. Амма нядянся онун
сифяти чякилмишди, чох кядярли вя гоъа эюрцнцрдц. – Он ики йашы
варды, ит цчцн бу, хейли йаш демякдир. Йахшы, йаса боьулдуьумуз
бясдир… Бу, гоъа Дейзинин хошуна эялмязди”.
“Гоъадыр” – ветеринар да беля деди. Анъаг буну дейяркян,
о да щяйяъаныны эизлядя билмирди, ахы итляр он ики йашында беля,
бейиня ган сызмасындан юлмцрляр. (“Еля бил башы ган чанаьыймыш”.
Hell ветеринарын Уилл дайыйа дедийи сюзляри ешитди. Уилл дайы бу
заман анбарын архасында, 1950-ъи илдя Дейзинин анасыны басдырдыьы
йердя чухур газырды. “Щяля беля шей эюрмямишдим, Уилл!”)
Бир аздан дящшятдян сарсылмыш Hell юзцнц сахлайа билмяйиб
чардаьа галхды.
“Салам, Hell, ишляр неъядир?” Меймун отурдуьу гаранлыг
кцнъдян дишлярини аьардырды. Синъляри бир-бириндян тяхминян бир
фут аралыда щазыр сахламышды. Hellин синълярин арасына гойдуьу
дюшякчя чардаьын о башына фырладылмышды. Ня ися… щансыса гцввя
446
– Бу дяфя йох. Башга вахт эялярик балыг тутмаьа, инди…
инди йох.
Пит бир айаьыны эютцрцб, бирини гойурду. Кцляк онун шабалыды
сачларыны ойнадырды. Бир нечя саралмыш йарпаг лянэяр вура-вура
суйа дцшцб гайыг кими йырьаланмаьа башлады.
– Онлары бцкмяк лазымдыр, – о, эцъля ешидиляъяк бир сясля деди.
– Ня? – Хеl сорушса да, онун ня дедийини йахшы билирди.
– Синъляри памбыьа бцкцб, пластıрла сарымаг лазымдыр ки, он-
лары бир-бириня вура билмясин.
Hell бирдян-биря Дейзинин онун йанына эялдийи эцнц хатырлады.
Дейзи сяндирляйя-сяндирляйя эялмишди. Гяфилдян эюзляри ганла
долду, сонра ган цзц ашаьы сцзцлцб, синясиня, орaдан да анбарын
дюшямясиня даммаьа башлады… Дейзи башыны габаг пянъяляринин
цстцня гойду… Еля бу ан щямин йаьышлы пайыз эцнцнцн щярякятсиз
щавасында гярибя сясляр ешидилмяйя башлады. Сясляр евин чардаьындан,
анбарын йанындан эялирди: блйам-блйам-блйам-блйам!
Онун синясиндян чыьырты гопду, пiлятядя йандырмаг цчцн
апардыьы одун парчаларыны ялиндян салды вя ашырмасыны чийниня ат-
мамыш отуруб, гызардылмыш чюрякля гайьанаг йейян Уилл дайынын
архасынъа мятбяхя сары эютцрцлдц.
“Гоъа ит иди, Hell, – Уилл дайы деди. Амма нядянся онун
сифяти чякилмишди, чох кядярли вя гоъа эюрцнцрдц. – Он ики йашы
варды, ит цчцн бу, хейли йаш демякдир. Йахшы, йаса боьулдуьумуз
бясдир… Бу, гоъа Дейзинин хошуна эялмязди”.
“Гоъадыр” – ветеринар да беля деди. Анъаг буну дейяркян,
о да щяйяъаныны эизлядя билмирди, ахы итляр он ики йашында беля,
бейиня ган сызмасындан юлмцрляр. (“Еля бил башы ган чанаьыймыш”.
Hell ветеринарын Уилл дайыйа дедийи сюзляри ешитди. Уилл дайы бу
заман анбарын архасында, 1950-ъи илдя Дейзинин анасыны басдырдыьы
йердя чухур газырды. “Щяля беля шей эюрмямишдим, Уилл!”)
Бир аздан дящшятдян сарсылмыш Hell юзцнц сахлайа билмяйиб
чардаьа галхды.
“Салам, Hell, ишляр неъядир?” Меймун отурдуьу гаранлыг
кцнъдян дишлярини аьардырды. Синъляри бир-бириндян тяхминян бир
фут аралыда щазыр сахламышды. Hellин синълярин арасына гойдуьу
дюшякчя чардаьын о башына фырладылмышды. Ня ися… щансыса гцввя
446
