Page 237 - pryaxin
P. 237
Xəzər yuxuları
sinin hәyәtinә, asfaltın üstünә düşüb canını tapşırandan sonra
soyadının gizli mәnaları üzә çıxdı. Heç kәs bilmirdi, çәkdiyi
әzablardan boğaza yığılmış bu xәstәhal insan, sәhәrin gözü açıl-
mamış – saat beşdә özünü atıb, yoxsa başqalarının iradәsi ilә
hәyatla vidalaşmalı olub? Asfalta dәyib hәyata göz yumandan
sonra uzun müddәt meyitinә yaxın gәlәn olmadı, sanki adi ölü
yox, ağır taun xәstәsiydi. Kruçinanın yaxınları da gәlib-çıxmaq
bilmirdi. Görünür, eşitmәmişdilәr.
Bu, hәmin binadır ki, Şevardnadze buradakı mәnzilini ehtiyat
aerodromu kimi hәlә dә saxlayır – görünür, bu qarışıq zәmanәdә
tәhlükәsiz yer sayılır.
Cәsәdi asfalta yapışmışdı, qulağından qan açılmış, gözlәri
pırtlamışdı. Sanki qulağını asfalta dayayıb yerin altındakı idarәetmә
mәntәqәsini dinlәmәk, burada baş verәnlәri öz gözü ilә görmәk
istәyirdi. İstәyirdi öyrәnsin, görsün, nә vaxt, harada sәhvә yol
verilib? Әvvәllәr dağı-dağ üstünә qoymağa, uğur qazanmağa
çalışan bütöv bir nәsil bu sәhәrçağında, onunla birgә, pәncәrәlәrdәn,
karnizlәrdәn kәllәmayallaq getmişdi vә indi gözlәrini mәchul bir
nöqtәyә zillәyib eyni suallara cavab axtarırdı: Kim? Nә? Hara-
da?
Oynaq, şux gözlәrinә, gözәl simasına, tez dәn düşmüş sәliqәli
saçlarına baxanda kim fikirlәşә bilәrdi ki, o, Selinoqraddakı sәrin
kabinetindә hәr şeyi әvvәlcәdәn görür, bilirmiş?
Sergey onun arvadını da tanıyırdı – üstündәn xeyli vaxt
keçәndәn sonra Rublyovkada (hazırda milyonçuların mәskәn
saldığı mәşhur vivariumda) yerlәşәn Uspeskoye qәsәbәsindә,
bir-birinin qonşuluğunda yaşayırdılar. Xoşsimalı, gülәrüz qadın
idi. Hәr dәfә bu qadını görәndә fikirlәşirdim ki, Yuliya Timoşen-
kosayağı saç düzümü ona çox yaraşardı. Uspenskoye qәsәbәsindә
ondan gözәli yox idi, mәlәksimalı qadın sanki göylәrdәn enmişdi…
Tәbii ki, Siyasi Büro üzvlәrinin xüsusi bağ evlәri vardı,
bizim kimi, qәsәbәlәrdә dincәlmirdilәr. Onların bağ evlәri bir az
aralıda yerlәşirdi, ayıq-sayıq, ehtiyatlı Stalinin göstәrişi ilә hamısı
hasara alınmış, pәrakәndә şәkildә tikilmişdi. Sergey tez-tez
Mikoyanın bağ evinin yanından keçib-gedirdi. Bu ev sonradan
Heydәr Әliyevin, daha sonra isә, sәhv etmirәmsә, Aleksandr
237
sinin hәyәtinә, asfaltın üstünә düşüb canını tapşırandan sonra
soyadının gizli mәnaları üzә çıxdı. Heç kәs bilmirdi, çәkdiyi
әzablardan boğaza yığılmış bu xәstәhal insan, sәhәrin gözü açıl-
mamış – saat beşdә özünü atıb, yoxsa başqalarının iradәsi ilә
hәyatla vidalaşmalı olub? Asfalta dәyib hәyata göz yumandan
sonra uzun müddәt meyitinә yaxın gәlәn olmadı, sanki adi ölü
yox, ağır taun xәstәsiydi. Kruçinanın yaxınları da gәlib-çıxmaq
bilmirdi. Görünür, eşitmәmişdilәr.
Bu, hәmin binadır ki, Şevardnadze buradakı mәnzilini ehtiyat
aerodromu kimi hәlә dә saxlayır – görünür, bu qarışıq zәmanәdә
tәhlükәsiz yer sayılır.
Cәsәdi asfalta yapışmışdı, qulağından qan açılmış, gözlәri
pırtlamışdı. Sanki qulağını asfalta dayayıb yerin altındakı idarәetmә
mәntәqәsini dinlәmәk, burada baş verәnlәri öz gözü ilә görmәk
istәyirdi. İstәyirdi öyrәnsin, görsün, nә vaxt, harada sәhvә yol
verilib? Әvvәllәr dağı-dağ üstünә qoymağa, uğur qazanmağa
çalışan bütöv bir nәsil bu sәhәrçağında, onunla birgә, pәncәrәlәrdәn,
karnizlәrdәn kәllәmayallaq getmişdi vә indi gözlәrini mәchul bir
nöqtәyә zillәyib eyni suallara cavab axtarırdı: Kim? Nә? Hara-
da?
Oynaq, şux gözlәrinә, gözәl simasına, tez dәn düşmüş sәliqәli
saçlarına baxanda kim fikirlәşә bilәrdi ki, o, Selinoqraddakı sәrin
kabinetindә hәr şeyi әvvәlcәdәn görür, bilirmiş?
Sergey onun arvadını da tanıyırdı – üstündәn xeyli vaxt
keçәndәn sonra Rublyovkada (hazırda milyonçuların mәskәn
saldığı mәşhur vivariumda) yerlәşәn Uspeskoye qәsәbәsindә,
bir-birinin qonşuluğunda yaşayırdılar. Xoşsimalı, gülәrüz qadın
idi. Hәr dәfә bu qadını görәndә fikirlәşirdim ki, Yuliya Timoşen-
kosayağı saç düzümü ona çox yaraşardı. Uspenskoye qәsәbәsindә
ondan gözәli yox idi, mәlәksimalı qadın sanki göylәrdәn enmişdi…
Tәbii ki, Siyasi Büro üzvlәrinin xüsusi bağ evlәri vardı,
bizim kimi, qәsәbәlәrdә dincәlmirdilәr. Onların bağ evlәri bir az
aralıda yerlәşirdi, ayıq-sayıq, ehtiyatlı Stalinin göstәrişi ilә hamısı
hasara alınmış, pәrakәndә şәkildә tikilmişdi. Sergey tez-tez
Mikoyanın bağ evinin yanından keçib-gedirdi. Bu ev sonradan
Heydәr Әliyevin, daha sonra isә, sәhv etmirәmsә, Aleksandr
237
