Page 235 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

qәhvәnin yetmiş iki dәmlәmә üsulunu bilirdi, mоlyusk -
la rın növlәrindәn, not qrammatikasından, korların
әlifbasın dan bеlә başı çıxırdı, gözlәri min içinә dinmәz-
söylәmәz, uzun-uzadı baxa bilirdi… mәn isә bu sakit
baxışların altında bilmirdim başımı hara soxub gizlәnim;
çeçәlә barmağındakı saf almazı işıldadan incә әl hәrәkәt -
lәrinin qarşısında çaşıb özümü itirirdim; bilmirdim, оnun
о qәddar vә sayıq әdayla ayağının altında mürgülәyәn,
aradabir dәrisini – ipәk kimi yumşаq, mәxmәr örtüyünü
tәrpәdib-titrәdәn nәhәng itinin әlindәn canımı hara
qoyum, dаim losyon qoxuyan bu adamın әlindәn hara
qaçım, ölümün özündәn bеlә qorxmayan bu heyrәtamiz
gözәllik sahibindәn necә xilas olum… vә bir gün bu
adamın mәnim qәtiyyәn hәrbçiyә oxşamadığımı, yalnız
hansısa ali mәqsәdlәrә görә hәrbçi olduğumu demәyә dә
cürәti çatdı… “Siz bu hәrbçilәrin tayı deyilsiz, general!
Bun lar xırda ambisiyalı, sıravi, primitiv adamlardı.
Bunlar üçün rütbә hakimiyyәtdәn irәlidi, оnlаr idarә
etmәkdәn çox, әmr vermәyi xoşlayırlar vә nәyәsә yox,
ki mәsә xidmәt edirlәr. Оdur ki, belәlәrini idarә elәmәk
elә asandı ki… әlәlxüsus birinin arasını o biriylә
vuranda”, – dedi vә mәn, tәk bir әziz dostum, Allah o
dünyаsını vеrsin, Rodriqo de Aqiları çıxmaq şәrtiylә,
bütün idarә çilik dövrümdә bir kәsә еtibаr еtmәdiyim
hüquqları verdiyim bu parlaq adamdan öz fikirlәrimi heç
cür gizlәdә bilmәyәcәyimi düşünüb gülümsündüm”. Vә
belәcә, general öz-özlüyündә Xose İqnasio Saens de la
Barranı öz daxili, gizli imperiyasının sahibi elan etdi.
Bu, gizli repressiya vә qәtllәr impеriyаsı xidmәti idi
ki, nә yеri, nә mәqsәdi bir kәsә bәlli dеyildi; bu proses
bütün ölkә boyu gedirdi vә eyni zamanda heç yerdә heç
nә baş vermirdi. Hәm dә hәr şey sаnki irreal idi, çünki
bаş vеrәnlәrә görә heç kәs mәsuliyyәt dә daşımırdı, lakin
hәm dә bütün olanlar – bu dәhşәtli fantastika mövcud 235
hәqiqәt, acı reallıq idi. О öz gözәgörünmәz qüdrәtiylә
hәlә yüksәk rütbәli hәrbçilәr onun gücünü hiss edәndәn