Page 94 - Miisir

– Ağlını başına yığ, ay Tutu, gәlәcәyin üçün bir sәnәt öyrәn.
Tutu isә onun nәsihәtlәrinә qulaq asmır, günlәrini boş-boş oyunlarla keçirirdi.
Tarladakı heyvanlarla, quşlarla rastlaşdıqda onlardan uzaq qaçıb, tәk oynayırdı.
Heyvanlar ona baxıb tәәccüblә deyirdilәr:
– Tutu çox qәribәdir. Biz onunla oynamaq istәyirik, ancaq o, bizdәn qaçır.
Günlәrin birindә Tutu tarlada gәzәrkәn siçan, kirpi, meymun vә tısbağaya rast
gәldi. Siçan ağzında uzun ip, Tısbağa bir taxta parçası, Kirpi nazik dәri, Meymun
isә içәrisindә qırmızı, yaşıl, sarı vә göy boyalar olan bir qutu aparırdı.
Tutu tәәccüblә onları kәnardan izlәmәyә başladı. Onlar bir yerә çatdıqdan sonra
yığışıb taxtadan, dәridәn vә ipdәn nağara düzәldib boyadılar. Sonra tısbağanın
belinә qoyub Tutuya göndәrdilәr. Tısbağa gәlib Tutuya dedi:
– Tutu, biz sәninlә dost olmaq istәyirik. Bu nağaranı da sәnә hәdiyyә edirik.
Tutu çox sevinib dedi:
– Oo, nә yaxşı! Çox sağ olun, dostlar.
O, nağaranı boynundan asdı. Siçan ona bir çubuq verdi.
Nağaranı çalmağa başladı vә onun sәsindәn xoşu gәldi. Tutu nağaranı günbәgün
daha mәharәtlә çalırdı. Bir gün şad halda öz-özünә dedi:
– Nә gözәl! Nә gözәl! Bu sәnәt әsl mәnә uyğun sәnәtdir.
Nağaranın sәsini eşidib, hәr tәrәfdәn Tutunun yanına gәlirdilәr. Tutu bir dә
baxıb gördü ki, әtrafına xeyli heyvan toplaşıb. Hәvәslә nağaranı çalmağa başladı,
heyvanlar da dayanıb sevinә-sevinә ona qulaq asdılar.
Çalıb qurtarandan sonra heyvanlar әl çalıb dedilәr:
– Yaşasın Tutu! Yaşasın Tutu!
94 Sonra Tutu ilә onun evinә tәrәf getdilәr. Tutunun anası heyvanların sәsini
eşidib, nә baş verdiyini bilmәk üçün mәtbәxdәn bayıra çıxdı.
Diqqәtlә baxanda oğlu Tutunu gördü. O, qabaqda, arxasınca isә xeyli heyvan vә
quş gәlirdi. Onlar Tutunun evinin qarşısına çatanda dayandılar vә Tutu nağaranı
çala-çala anasına dedi:
– Ana, nәhayәt, özümә bir sәnәt seçdim, indi mәndәn razısan?
Anası çox sevindi, Tutunu qucağına alıb tәbrik etdi:
– Çox şadam ki, bir sәnәt sahibi oldun.
Heyvanlar isә bir ağızdan uca sәslә dedilәr:
– Yaşasın Tutu! Yaşasın Tutu!