Page 109 - Miisir
P. 109

Kiçik balıqçı



               Kasıb bir balıqçı arvadı ilә dәniz sahilindә kiçik bir daxmada xoşbәxt yaşayırdı.
           Dәnizdәn balıq tutub satır, qazandığı pula ailәsi üçün lazım olan şeylәri alırdı. Belә cә,
           xoşbәxt yaşayırdı. Ancaq onun övladı yox idi.
               Günlәrin birindә balıqçı, adәti üzrә, sәhәr tezdәn yuxudan oyanaraq, qayıqla dәnizә
           çıxdı vә sahildәn xeyli uzaqlaşdı. Dәnizә atdığı balıq torunu çәkib çıxardanda boş
           olduğunu gördü. Yerini dәyişәrәk, toru yenidәn dәnizә atdı…  Tora bu dәfә dә balıq
           düşmәmişdi. Bax belәcә, yerini dәyişә-dәyişә, günortaya qәdәr balıq tuta bilmәdi…
               Balıqçı yoruldu, mәyus halda toru yığaraq qayığa atdı, sonra avarları çәkib sahilә
           doğru yönәldi. Sahilә çatanda qayıqdan düşdü, bir daşın üstündә oturub, ağlaya-
           ağlaya özüylә danışmağa başladı: “Övladım olsaydı, mәnә balıq tutmaqda kömәk
           edәr, yaşlandıqda da qayğıma qalardı”.
               Balıqçı oturub bu barәdә fikirlәşәrkәn qәflәtәn onu çağıran bir sәs eşitdi.
           Әtrafına baxdı, sonra başını sәmaya tәrәf qaldırdı. Ona elә gәldi ki, bir mәlәk
           deyir: “Ey balıqçı, qәm yemә, qalx ayağa vә sağ tәrәfdәki böyük qayaya tәrәf get,
           torunu suya at, sәni çox böyük xeyir-bәrәkәt gözlәyir. Ancaq tutduqlarından xәstә

           qonşuna da vermәyi unutma. Allah әvәzini verәr, övlad arzunu hәyata keçirәr”.
               Balıqçı gözәl yuxu görüb oyanan adam kimi, şad halda tez yerindәn qalxdı.
           Qayığına minib, mәlәyin dediyi böyük qayaya tәrәf yönәldi. Toru dәnizә atıb çәk -
           mә yә başlayanda onun ağır olduğunu hiss elәdi. Çıxaranda gördü ki, tor böyük
           balıqlarla doludur. Balıqları qayığa yığıb sahilә qayıtdı. Sonra onları bazarda sata -
                                                                                                                     109
           raq, xeyli yemәk alıb, qoca, xәstә qonşusunun daxmasına yollandı.
               Qonşusunun qapısını döydü. Qapını çox gümrah bir oğlan uşağı açdı vә onu içәri
           dәvәt etdi. Balıqçı tәşәkkür edib, onun adını soruşdu. Uşaq cavab verdi:
               – Adım Salehdir.
               Balıqçı yemәyi uşağa verib, öz evinә qayıtdı. Başına gәlәnlәri, mәlәyin ona
           dediklәrini evdә danışanda arvadı dedi:
               – Nә gözәl iş görmüsәn! Qonşuya kömәk etmәk imandandır...
               Balıqçı hәr gün xәstә qonşusuna yemәk gәtirirdi. Belәcә, Salehlә möhkәm
           dostluğu yarandı. Onlar hәr axşam görüşmәyә başladılar. Balıqçı Salehә balıqçılıqdan,
           dәnizdәki qәribә balıqlardan vә heyvanlardan danışırdı.
   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114