Page 45 - dailan
P. 45
Dailan Kifki
– Nә oldu, ana? – hәyәcanla soruşdum.
– İndi yadıma düşür ki, axı İtuzainqoda sәnin
Baban, yәni mәnim atam yaşayır. Gedәk onu da
götürәk, o da ekspedisiyaya qoşulsun, – anam cavab
verdi.
– Yox, ana, axı biz lap çoxuq, Babamı da bizә
qoşma.
– Olmaz, olmaz, olmaz! – anam tәkid elәdi.
Belәcә, әl-әlә verib stansiyadan otuz beş kvartal
mәsafәdә yaşayan Babamın malikanәsinә getmәkdәn
başqa çarәmiz qalmadı.
12
Әlbәttә ki, siz Babamın necә bir adam olduğunu
bilmirsiniz. O, saqqallı vә eynәkli, çox müdrik vә
savadlı, lakin olduqca tez hirslәnәn qoca kişi idi.
Hәmişә ondan bir qәdәr uzaq olmağa çalışmışam, çünki
hәlә dә mәni mәktәbә göndәrmәk istәyir. Әslindә,
Babama qalsa, hamını mәktәbә göndәrәr.
Bu sәbәbdәn, İtuzainqo stansiyasında anamı yola
gәtirmәyә çalışdım ki, Babamın yanına getmәyәk.
Stansiyada qatar gözlәyәn adamlar bizә qәribә
nәzәrlәrlә baxırdılar. Babamın malikanәsinә doğru yola
düşәndә üç qәzetsatan, iki gözәtçi, iki fәhlә, iki
vaflisatan vә kilsәdәn qaçmış dörd keşiş xidmәtçisi dә
bizә qoşuldu.
Nәhayәt, Babamın malikanәsinә gәlib çıxdıq.
Malikanә uzaqda, ilan mәlәyәn bir yerdә idi. Yolboyu
başdan-ayağa palçığa batmışdıq, hәr yerimizi gicitkәn
dalamış, ağcaqanadlar dişlәmişdi. Gölmәçәlәrdәn birini
keçәrkәn Komissar xalam Klodomiranı qucağına almalı
olmuşdu.
Babam mışıl-mışıl yatırdı.
45
– Nә oldu, ana? – hәyәcanla soruşdum.
– İndi yadıma düşür ki, axı İtuzainqoda sәnin
Baban, yәni mәnim atam yaşayır. Gedәk onu da
götürәk, o da ekspedisiyaya qoşulsun, – anam cavab
verdi.
– Yox, ana, axı biz lap çoxuq, Babamı da bizә
qoşma.
– Olmaz, olmaz, olmaz! – anam tәkid elәdi.
Belәcә, әl-әlә verib stansiyadan otuz beş kvartal
mәsafәdә yaşayan Babamın malikanәsinә getmәkdәn
başqa çarәmiz qalmadı.
12
Әlbәttә ki, siz Babamın necә bir adam olduğunu
bilmirsiniz. O, saqqallı vә eynәkli, çox müdrik vә
savadlı, lakin olduqca tez hirslәnәn qoca kişi idi.
Hәmişә ondan bir qәdәr uzaq olmağa çalışmışam, çünki
hәlә dә mәni mәktәbә göndәrmәk istәyir. Әslindә,
Babama qalsa, hamını mәktәbә göndәrәr.
Bu sәbәbdәn, İtuzainqo stansiyasında anamı yola
gәtirmәyә çalışdım ki, Babamın yanına getmәyәk.
Stansiyada qatar gözlәyәn adamlar bizә qәribә
nәzәrlәrlә baxırdılar. Babamın malikanәsinә doğru yola
düşәndә üç qәzetsatan, iki gözәtçi, iki fәhlә, iki
vaflisatan vә kilsәdәn qaçmış dörd keşiş xidmәtçisi dә
bizә qoşuldu.
Nәhayәt, Babamın malikanәsinә gәlib çıxdıq.
Malikanә uzaqda, ilan mәlәyәn bir yerdә idi. Yolboyu
başdan-ayağa palçığa batmışdıq, hәr yerimizi gicitkәn
dalamış, ağcaqanadlar dişlәmişdi. Gölmәçәlәrdәn birini
keçәrkәn Komissar xalam Klodomiranı qucağına almalı
olmuşdu.
Babam mışıl-mışıl yatırdı.
45
