Page 42 - Peşəkar aktyorluq dərsləri
P. 42
Mixail Çexov
kәsilәndә obyektin bütün daxili mәziyyәtlәrini “görür”,
hisslәrini duyur, hәyәcanlarına şәrik çıxırıq.
Yaxud iki obyekt götürәk. Onlar zahirәn vә daxilәn
müxtәlifdir, amma hәr üçümüzün qovuşması, yәni bir
varlığa çevrilmәsi elә hisslәr doğurar ki, hәtta qorxuya
düşә bilәrik. Dәrketmәnin real yolu bundan ibarәtdir.
Qovuşma – konsentrasiyanın bu prosesi rolun daxili
alәminin dәrk edilmәsi üçün yeganә üsuldur. İstәr kibrit
qutusu, istәrsә dә insan – sәhnәdә fiziki cәhәtdәn onlara
yaxınlaşmırsınız, ümumiyyәtlә, toxunmursunuz, lakin
konsentrasiya sayәsindә hiss vә duyğuların qovuşması
prosesi hәr ikisindә eynidir. Mәsәlәn, Mikelancelonu, bir
dә küçәdәki qәlәbәliyin uğultusunu götürәk. Bunları duy-
maq üçün hәr iki halda konsentrasiyanın gücü eyni
olmalıdır.
Әgәr adi әşyalar barәdә tәsәvvürümüzü zәnginlәşdirә
biliriksә, rol üzәrindә iş dә çox maraqlı vә dolğun olacaq.
Bütün diqqәti rol üzәrindә cәmlәşdirmişiksә, qarşımız-
dakı aktyorun kimliyi bizi narahat etmәyәcәk. Çünki
hisslәrimiz eyni zamanda onun da üzәrindә konsentrasiya
olunacaq. Yәni sәhnәdә üz-üzә gәldiyimiz adamın, mәsә-
lәn, ser Endryu Eqyuçikin geyimi, davranışı, ümumiy-
yәtlә, zahiri görünüşü bizi әsla düşündürmәyәcәk, bütün
diqqәtimiz bu obrazın xarakterinә yönәlәcәk. Bu halda
42 tәsәvvür getdikcә konkretlәşir, indicә xәyalda canlan-
dırdığımız şeylәr elә real görünmәyә başlayır ki, “ölüm
yatağında olan ata” obrazını belә, xatırlamağa ehtiyac
qalmır, bütün hiss vә duyğular özü gәlib bizi tapır.
Fikrimi bir az da açıqlayım: rola girmәk üçün doğma ata
vә ya ananın ölümünü xatırlamaq lazım gәlmir, şәxsi
kәdәrlә bağlı xatirәlәr aktyorun әsәblәrini yerindәn
kәsilәndә obyektin bütün daxili mәziyyәtlәrini “görür”,
hisslәrini duyur, hәyәcanlarına şәrik çıxırıq.
Yaxud iki obyekt götürәk. Onlar zahirәn vә daxilәn
müxtәlifdir, amma hәr üçümüzün qovuşması, yәni bir
varlığa çevrilmәsi elә hisslәr doğurar ki, hәtta qorxuya
düşә bilәrik. Dәrketmәnin real yolu bundan ibarәtdir.
Qovuşma – konsentrasiyanın bu prosesi rolun daxili
alәminin dәrk edilmәsi üçün yeganә üsuldur. İstәr kibrit
qutusu, istәrsә dә insan – sәhnәdә fiziki cәhәtdәn onlara
yaxınlaşmırsınız, ümumiyyәtlә, toxunmursunuz, lakin
konsentrasiya sayәsindә hiss vә duyğuların qovuşması
prosesi hәr ikisindә eynidir. Mәsәlәn, Mikelancelonu, bir
dә küçәdәki qәlәbәliyin uğultusunu götürәk. Bunları duy-
maq üçün hәr iki halda konsentrasiyanın gücü eyni
olmalıdır.
Әgәr adi әşyalar barәdә tәsәvvürümüzü zәnginlәşdirә
biliriksә, rol üzәrindә iş dә çox maraqlı vә dolğun olacaq.
Bütün diqqәti rol üzәrindә cәmlәşdirmişiksә, qarşımız-
dakı aktyorun kimliyi bizi narahat etmәyәcәk. Çünki
hisslәrimiz eyni zamanda onun da üzәrindә konsentrasiya
olunacaq. Yәni sәhnәdә üz-üzә gәldiyimiz adamın, mәsә-
lәn, ser Endryu Eqyuçikin geyimi, davranışı, ümumiy-
yәtlә, zahiri görünüşü bizi әsla düşündürmәyәcәk, bütün
diqqәtimiz bu obrazın xarakterinә yönәlәcәk. Bu halda
42 tәsәvvür getdikcә konkretlәşir, indicә xәyalda canlan-
dırdığımız şeylәr elә real görünmәyә başlayır ki, “ölüm
yatağında olan ata” obrazını belә, xatırlamağa ehtiyac
qalmır, bütün hiss vә duyğular özü gәlib bizi tapır.
Fikrimi bir az da açıqlayım: rola girmәk üçün doğma ata
vә ya ananın ölümünü xatırlamaq lazım gәlmir, şәxsi
kәdәrlә bağlı xatirәlәr aktyorun әsәblәrini yerindәn