Page 10 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

PİŞİKLӘR

– Xanım, düşün-daşın, qәrarını ver – ya mәn,
ya da pişiklәr.

– Pişiklәr!
Kişiylә qadının xoşbәxtliyi onları bir-birinә
bağlayan kövrәk vә incә tellәrin üstündәdi, o bağlar
qırılsa, hәr şey uçub-dağılar.
Yazıq kişi! Evin qayğıları yetmirmiş kimi,
otuza yaxın pişiyin dә xәrci onu lap boğaza yığ-
mışdı. Heyvanlar evin içindә heç nәyә mәhәl qoy-
madan әdayla gәzir, quyruqlarını yellәyә-yellәyә
istәdiklәri yerdә gedib otururdular. Yatıb-oturma-
dıqları stul, stol, divan, kreslo qalmamışdı. Masa
arxasında bir qismәt yemәyә dә әllәrindәn macal
10 yox idi. Günü-gündәn çoxalan pişiklәr evdә kişiyә
bir qurtum çay içmәyә dә imkan vermirdilәr.
Bir gün sәhәr yemәyi üçün yuxarı mәrtәbәdәki
balaca otağına çәkilmişdi. Küçәdә uşaqların
ağladığını eşidib çölә baxandan sonra tәzәcә
otağında yerinә oturmaq istәyirdi ki, bir şey
diqqәtini çәkdi vә xırda gözlәrini bәrәldәrәk әtrafa
baxdı: pişiyin biri çörәyini aparmış, o biri isә südlü
qәhvәsini içmişdi, hәlә üstәlik, biri dә fincanı
qırmışdı. Öz-özünә: “Dәrdini kimә deyәsәn axı,
onsuz da arvad pişiklәri müdafiә edәcәk. Pişik dә
elә qadın kimi bir şeydi” – dedi.
Mәyus halda pәncәrәnin qarşısında oturub әlini
çәnәsinә dayandı. Aşağıda isә tikәsini aparan, qәh-
vәsini içәn, bu bәs deyilmiş kimi, fincanı da qıran
pişiklәr әsnәyә-әsnәyә günorta yeyәcәklәri azuqә-
nin tәdarükünü görmәyә hazırlaşırdılar. Dәhlizә