Page 501 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 501
ran Sÿxavÿt
idi. Birdәn o, sağ әlini karusel tәrәfә uzadıb dedi: 501
– O nәdi heylә?
– Karuseldi, yoldaş Mahmudzadә.
– O niyә sәhәrin gözü açılmamış fırlanır ki? Özü dә deyәsәn iki nәfәr
dә orda...
– Düzdü, yoldaş Mahmudzadә.
– Get onları gәtir bura. – Milis rәisinә dedi.
Bir suiçim saatda onların ikisi dә suyu süzülә-süzülә birinci katibin
hüzurunda dayanıb başlarını aşağı salmışdılar. Hәr ikisi girmәyә siçan deşiyi
axtarırdı.
– Bunlar kimdi belә? – Mahmudzadә camaatın topasından soruşdu.
Polis rәisi bir addım irәli çıxıb dedi:
– Yoldaş Mahmudzadә, Sabirdi dә, bufetçi Sabir.
– O dilli-dilavәr deyilәn oğlan budu?
– Bәli, yoldaş Mahmudzadә.
– Oboxeisi göndәrәrsәn, getsin bunun pavilyonunu möhürlәsin.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Özünü dә basın getsin üzüm yığsın.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Bu nә vaxtın karuseldә farlanmadığı ә-ә, belә... türküdurmazdan...
Sabir Fatmanı bu rüsvayçılıqdan xilas elәmәli idi, başını azca qaldırıb
dedi:
– Yoldaş Mahmudzadә... biz әhd elәmişdik ki, evlәnmәmişdәn bir gün
qabaq gecәnin yarısı gәlәk bura... heç kim görmәsin dana... minәk karuselә,
sәhәr gedәk ZAQS–a.... Mindik, heç kim yox idi. Uzun qarğu vardı, onnan
knopkanı basdım, karusel yerindәn tәrpәndi, sonra saxlaya bilmәdim, iki
saatdır fırlanırıq...
Birinci katibi gülmәk tutsa da, özünü boğdu, tәbәssümlә kifayәtlәndi.
Әlinin altında işlәyәn bir belә adamın içindә gülmәk olmazdı, yoxsa onun
ciddilik imici zәdәlәnәrdi...
Birinci katib polis rәisinә dedi:
– Bunnan işiniz olmasın, – gülümsәdi, – qoyun işiynәn mәşğul olsun.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Bәs bu xanım kimdi belә?
– Bunu alajam dana, yoldaş Mahmudzadә.
– Bәs niyә belә gec evlәnirsәn?
– Rayonda hamıdan tez mәn evlәnmişdim... sonra... arvadım öldü.
– Allah rәhmәt elәsin...
idi. Birdәn o, sağ әlini karusel tәrәfә uzadıb dedi: 501
– O nәdi heylә?
– Karuseldi, yoldaş Mahmudzadә.
– O niyә sәhәrin gözü açılmamış fırlanır ki? Özü dә deyәsәn iki nәfәr
dә orda...
– Düzdü, yoldaş Mahmudzadә.
– Get onları gәtir bura. – Milis rәisinә dedi.
Bir suiçim saatda onların ikisi dә suyu süzülә-süzülә birinci katibin
hüzurunda dayanıb başlarını aşağı salmışdılar. Hәr ikisi girmәyә siçan deşiyi
axtarırdı.
– Bunlar kimdi belә? – Mahmudzadә camaatın topasından soruşdu.
Polis rәisi bir addım irәli çıxıb dedi:
– Yoldaş Mahmudzadә, Sabirdi dә, bufetçi Sabir.
– O dilli-dilavәr deyilәn oğlan budu?
– Bәli, yoldaş Mahmudzadә.
– Oboxeisi göndәrәrsәn, getsin bunun pavilyonunu möhürlәsin.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Özünü dә basın getsin üzüm yığsın.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Bu nә vaxtın karuseldә farlanmadığı ә-ә, belә... türküdurmazdan...
Sabir Fatmanı bu rüsvayçılıqdan xilas elәmәli idi, başını azca qaldırıb
dedi:
– Yoldaş Mahmudzadә... biz әhd elәmişdik ki, evlәnmәmişdәn bir gün
qabaq gecәnin yarısı gәlәk bura... heç kim görmәsin dana... minәk karuselә,
sәhәr gedәk ZAQS–a.... Mindik, heç kim yox idi. Uzun qarğu vardı, onnan
knopkanı basdım, karusel yerindәn tәrpәndi, sonra saxlaya bilmәdim, iki
saatdır fırlanırıq...
Birinci katibi gülmәk tutsa da, özünü boğdu, tәbәssümlә kifayәtlәndi.
Әlinin altında işlәyәn bir belә adamın içindә gülmәk olmazdı, yoxsa onun
ciddilik imici zәdәlәnәrdi...
Birinci katib polis rәisinә dedi:
– Bunnan işiniz olmasın, – gülümsәdi, – qoyun işiynәn mәşğul olsun.
– Baş üstә, yoldaş Mahmudzadә.
– Bәs bu xanım kimdi belә?
– Bunu alajam dana, yoldaş Mahmudzadә.
– Bәs niyә belә gec evlәnirsәn?
– Rayonda hamıdan tez mәn evlәnmişdim... sonra... arvadım öldü.
– Allah rәhmәt elәsin...
