Page 370 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 370
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
deyindilәr. Düzdür, hәrә öz hәyәtinә çәkilmişdi vә aralıdan sözlәşirdilәr.
Hamısının da gözü Vicdan Hәsәndәydi. O da hәyәtdә әsәbi-әsәbi var-gәl
edirdi.
Teymuru әliyalın, xüsusәn dә atasının yanında dinә bilmәdiyini görüb
Alış ürәklәndi vә ona qıcandı:
– Halına baxarsan!
Teymur dözmәyib, atasını da unudub onun üstünә şığıyanda arvad-
uşaq tәzәdәn şivәn qopardı. Vicdan Hәsәn yerdәn bir çubuq götürüb
oğlunun belini ölçdü. Teymur yerindәn tәrpәnmәdi dә. Alış isә özünü içәri
saldı.
Vicdan Hәsәn oğlunu hәlә dә çubuqlayırdı: – Yәni belә qudurubsan ki,
arvad-uşaq, ağsaqqal da qanmırsan.
– Dәdә...
370 – Azar dәdә, çor dәdә... – Qәfildәn Vicdan Hәsәn yıxıldı vә başladı
çabalamağa, ağzından köpük gәldi.
Teymur, anası, Kamran onu qucaqladılar.
– Dәdә, sәnә qurban olum, mәni bağışla. Sәhv elәmişәm... Qәlәt elә-
mişәm...
Vicdan Hәsәn isә artıq tәrpәnmirdi, gözlәri açıq olsa da, şüşә kimi
donuq idi. Teymurun anası saçlarını yolurdu:
– Evim yıxıldı, ocağım söndü, ay camaat, dağ boyda kişi öldü.
Hamı donub-qalmışdı, Alışın anasıyla arvadı da qorxudan tir-tir
әsirdilәr, Alış da qapının ağzında qurumuşdu, istәyirdi Vicdan Hәsәnә
yaxınlaşsın, lakin Teymurdan qorxurdu.
Qonşular da yığışdılar.
Heç bir saat keçmәdi ki, kәnd tökülüşüb gәldi. Ağsaqqallar Teymurla,
anasıyla mәslәhәtlәşәndәn sonra belә qәrara aldılar ki, hava isti olduğuna
görә meyiti saxlamasınlar, elә bu gün dәfn etsinlәr...
Vicdan Hәsәnin cәnazәsini qәbiristanlığacan – iki kilometr yolu camaat
çiynindә gәtirdi. Baxmayaraq ki, şofer Hәsәnpaşa tәzәcә aldığı, hәlә xeyirә
işlәnmәmiş QAZELini onun üçün gәtirmişdi. Hәtta ona irad tutan da
olmuşdu ki, maşının ilkini xeyirә işlәdәrlәr. Hәsәnpaşa da cavab vermişdi
ki, kәndimizin Vicdanı üçün sürmәk özü әn böyük savab qazanmaqdır.
Hәsәnpaşa boş qalmış maşını, odur bax, qәbiristanlığın girәcәyindә
saxlayıbdır.
Yolboyu hamı çalışırdı ki, çiynini Vicdan Hәsәnin tabutunun altına
versin. Teymur yolun yarıdan çoxunu tabutun altından çıxmadı, çiyni, sağ
әlinin içi sızıldayırdı, amma yerini heç kәsә vermirdi. Qәfildәn bir yüngül-
deyindilәr. Düzdür, hәrә öz hәyәtinә çәkilmişdi vә aralıdan sözlәşirdilәr.
Hamısının da gözü Vicdan Hәsәndәydi. O da hәyәtdә әsәbi-әsәbi var-gәl
edirdi.
Teymuru әliyalın, xüsusәn dә atasının yanında dinә bilmәdiyini görüb
Alış ürәklәndi vә ona qıcandı:
– Halına baxarsan!
Teymur dözmәyib, atasını da unudub onun üstünә şığıyanda arvad-
uşaq tәzәdәn şivәn qopardı. Vicdan Hәsәn yerdәn bir çubuq götürüb
oğlunun belini ölçdü. Teymur yerindәn tәrpәnmәdi dә. Alış isә özünü içәri
saldı.
Vicdan Hәsәn oğlunu hәlә dә çubuqlayırdı: – Yәni belә qudurubsan ki,
arvad-uşaq, ağsaqqal da qanmırsan.
– Dәdә...
370 – Azar dәdә, çor dәdә... – Qәfildәn Vicdan Hәsәn yıxıldı vә başladı
çabalamağa, ağzından köpük gәldi.
Teymur, anası, Kamran onu qucaqladılar.
– Dәdә, sәnә qurban olum, mәni bağışla. Sәhv elәmişәm... Qәlәt elә-
mişәm...
Vicdan Hәsәn isә artıq tәrpәnmirdi, gözlәri açıq olsa da, şüşә kimi
donuq idi. Teymurun anası saçlarını yolurdu:
– Evim yıxıldı, ocağım söndü, ay camaat, dağ boyda kişi öldü.
Hamı donub-qalmışdı, Alışın anasıyla arvadı da qorxudan tir-tir
әsirdilәr, Alış da qapının ağzında qurumuşdu, istәyirdi Vicdan Hәsәnә
yaxınlaşsın, lakin Teymurdan qorxurdu.
Qonşular da yığışdılar.
Heç bir saat keçmәdi ki, kәnd tökülüşüb gәldi. Ağsaqqallar Teymurla,
anasıyla mәslәhәtlәşәndәn sonra belә qәrara aldılar ki, hava isti olduğuna
görә meyiti saxlamasınlar, elә bu gün dәfn etsinlәr...
Vicdan Hәsәnin cәnazәsini qәbiristanlığacan – iki kilometr yolu camaat
çiynindә gәtirdi. Baxmayaraq ki, şofer Hәsәnpaşa tәzәcә aldığı, hәlә xeyirә
işlәnmәmiş QAZELini onun üçün gәtirmişdi. Hәtta ona irad tutan da
olmuşdu ki, maşının ilkini xeyirә işlәdәrlәr. Hәsәnpaşa da cavab vermişdi
ki, kәndimizin Vicdanı üçün sürmәk özü әn böyük savab qazanmaqdır.
Hәsәnpaşa boş qalmış maşını, odur bax, qәbiristanlığın girәcәyindә
saxlayıbdır.
Yolboyu hamı çalışırdı ki, çiynini Vicdan Hәsәnin tabutunun altına
versin. Teymur yolun yarıdan çoxunu tabutun altından çıxmadı, çiyni, sağ
әlinin içi sızıldayırdı, amma yerini heç kәsә vermirdi. Qәfildәn bir yüngül-
