Page 369 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 369
ir Azÿri
– Hәlә bilmәk olmaz kimin ölümü gәlib, – Alış pencәyinin döş 369
cibindәn bir çörәk bıçağı çıxaranda Teymurun arvadı qıyya çәkdi, Teymur
dala dönәndә Alış elә bildi ki, qorxub qaçır, bir az da kükrәdi vә özünü elә
göstәrdi ki, onun dalınca yüyürәcәk... Vә ... tez dә dayanmalı oldu, çünki
Teymur әlindә balta qayıdırdı.
Teymurun arvadı, indi dә onun qabağını kәsib yalvardı.
– Teymur, uşaqlıq elәmә, baltanı mәnә ver! – Teymur onu necә itәlә-
disә, arvadı sәndәlәdi, amma yıxılmayıb Teymurun ayaqlarına sarıldı! –
Qurbanın olum, bizi qana batırma! Yasәmәndi, qırıblar, cәhәnnәmә qırsınlar.
– Ağız, söhbәt yasәmәndәn getmir, bu oğraş, göz görәsi bizә sataşır.
Onu birdәfәlik susdurmasam nә o rahatlanacaq, nә dә mәn. – Yenә Alışa
tәrәf şığıyanda onun anası da, arvadı da çölә çıxdılar vә Alışın başının
üstündә balta görәndә şivәn qopardılar:
– Ay haray, qoymayın, oğlumu öldürürlәr! – Ana özünü Teymurla
oğlunun arasına atdı.
Vicdan Hәsәn dә arxadan özünü yetirib oğluna şillә vurdu, bunu
gözlәmәyәn Teymur hirsli-hirsli geri çevrilәndә qolu boşaldı, Vicdan Hәsәn
baltanı oğlunun әlindәn alıb onu itәlәyә-itәlәyә hәyәtlәrinә qaytardı.
– Bu nә oyundu açırsan?
– Oyunu mәn yox, Alış açır, üstümә xәncәr boyda bıçaqla gәlmişdi,
mәn neylәmәliydim?
– Sәbir elәmәliydin. Lәnәt şeytana demәliydin. Hәr axmağın hәdә-
qorxusuna baltayla cavab versәn, hәr gün qan su yerinә axar. – Sәsinin
titrәyişindәn hiss olunurdu ki, Vicdan Hәsәn dә hirslәnibdir, sadәcә olaraq,
qәzәbini içindә boğur.
– Hәsәn baba, bu nә hәrәkәtdi, oğlun törәdir?
Vicdan Hәsәn çevrilib Alışın arvadına tәrs-tәrs baxdı, lakin dinmәdi.
Gәlin bunun mәnasını anlamaq әvәzinә elә bildi, kişi qorxdu, bir az da
kükrәdi: Alış yiyәsizdi ki, oğlun ona balta çәkir? Bunu yazıb polisә versәk
halı necә olar? Bunu qanır Teymur?
– Teymur atasının әlindәn qopub ona tәrәf yeridi.
– Mәni polislә qorxuzursuz? Gedin, verin, mәnim dә demәyә sözüm
olar.
– Nә sözün olacaq, ә? Әli baltalı sәn idin, yoxsa mәn?
– Bә әli bıçaqlı birinci mәnim üstümә yeriyәn kim idi?
– Kәsin sәsinizi! Yaramazlar! Neçә ilin qonşuluğunu tapdalayırsınız!
Nәinki qonşular, heç Teymurgil dә atalarının belә qışqırdığını
eşitmәmişdi. Hamı susdu, sanki qurbağa gölünә daş atıldı. Amma bu, çox
çәkmәdi, әvvәlcә arvadlar, sonra uşaqlar, axırda Teymurla Alış tәzәdәn
– Hәlә bilmәk olmaz kimin ölümü gәlib, – Alış pencәyinin döş 369
cibindәn bir çörәk bıçağı çıxaranda Teymurun arvadı qıyya çәkdi, Teymur
dala dönәndә Alış elә bildi ki, qorxub qaçır, bir az da kükrәdi vә özünü elә
göstәrdi ki, onun dalınca yüyürәcәk... Vә ... tez dә dayanmalı oldu, çünki
Teymur әlindә balta qayıdırdı.
Teymurun arvadı, indi dә onun qabağını kәsib yalvardı.
– Teymur, uşaqlıq elәmә, baltanı mәnә ver! – Teymur onu necә itәlә-
disә, arvadı sәndәlәdi, amma yıxılmayıb Teymurun ayaqlarına sarıldı! –
Qurbanın olum, bizi qana batırma! Yasәmәndi, qırıblar, cәhәnnәmә qırsınlar.
– Ağız, söhbәt yasәmәndәn getmir, bu oğraş, göz görәsi bizә sataşır.
Onu birdәfәlik susdurmasam nә o rahatlanacaq, nә dә mәn. – Yenә Alışa
tәrәf şığıyanda onun anası da, arvadı da çölә çıxdılar vә Alışın başının
üstündә balta görәndә şivәn qopardılar:
– Ay haray, qoymayın, oğlumu öldürürlәr! – Ana özünü Teymurla
oğlunun arasına atdı.
Vicdan Hәsәn dә arxadan özünü yetirib oğluna şillә vurdu, bunu
gözlәmәyәn Teymur hirsli-hirsli geri çevrilәndә qolu boşaldı, Vicdan Hәsәn
baltanı oğlunun әlindәn alıb onu itәlәyә-itәlәyә hәyәtlәrinә qaytardı.
– Bu nә oyundu açırsan?
– Oyunu mәn yox, Alış açır, üstümә xәncәr boyda bıçaqla gәlmişdi,
mәn neylәmәliydim?
– Sәbir elәmәliydin. Lәnәt şeytana demәliydin. Hәr axmağın hәdә-
qorxusuna baltayla cavab versәn, hәr gün qan su yerinә axar. – Sәsinin
titrәyişindәn hiss olunurdu ki, Vicdan Hәsәn dә hirslәnibdir, sadәcә olaraq,
qәzәbini içindә boğur.
– Hәsәn baba, bu nә hәrәkәtdi, oğlun törәdir?
Vicdan Hәsәn çevrilib Alışın arvadına tәrs-tәrs baxdı, lakin dinmәdi.
Gәlin bunun mәnasını anlamaq әvәzinә elә bildi, kişi qorxdu, bir az da
kükrәdi: Alış yiyәsizdi ki, oğlun ona balta çәkir? Bunu yazıb polisә versәk
halı necә olar? Bunu qanır Teymur?
– Teymur atasının әlindәn qopub ona tәrәf yeridi.
– Mәni polislә qorxuzursuz? Gedin, verin, mәnim dә demәyә sözüm
olar.
– Nә sözün olacaq, ә? Әli baltalı sәn idin, yoxsa mәn?
– Bә әli bıçaqlı birinci mәnim üstümә yeriyәn kim idi?
– Kәsin sәsinizi! Yaramazlar! Neçә ilin qonşuluğunu tapdalayırsınız!
Nәinki qonşular, heç Teymurgil dә atalarının belә qışqırdığını
eşitmәmişdi. Hamı susdu, sanki qurbağa gölünә daş atıldı. Amma bu, çox
çәkmәdi, әvvәlcә arvadlar, sonra uşaqlar, axırda Teymurla Alış tәzәdәn
