Page 350 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 350
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
yaxınlaşırdı. Deyәsәn, gәlin köçürürdülәr. Qara zurna zilә qalxmışdı,
nağaranın sәsi o qәdәr dә eşidilmirdi. Çәrkәzin beynindәn bir fikir keçdi:
“Bu toyun qabağını kәsib, xәlәt istәyәcәyәm?” Tez dә fikrindәn daşındı:
“Eh, bir dәfә kәsmişәm, iki manat veriblәr. Bayıra çıxmağa dәymәz”. Lakin
az keçmәmiş yenә dә әvvәlki fikrinin üstünә qayıtdı: “Kәsәcәyәm, özü dә
şlaqbaumla. Xәlәt istәyәcәyәm”.
O, bayıra çıxıb yolu bağladı. Yağış güclәnmişdi. Çәrkәz islanmamaq
üçün divarın dibinә qısıldı. Maşınlar şlaqbauma çatıb dayandı. Siqnal
verdilәr dönә-dönә...
Zurnalar eşqlә, hәvәslә çalır, nağaraçı nağaranı döyәclәyir, maşınlar
siqnalı siqnala calayırdı.
Qabaqda dayanan “Volqa”nın arxa oturacağında gәlin әylәşmişdi.
Başına zәrli yaylıq örtmüşdü, hәr yanında da bir qadın vardı, әllәrindә şam.
350 Deyәsәn, sürücünün yanındakı da bәy idi.
“Volqa”nın sürücüsü dözә bilmәyib yerә düşdü. Çәrkәzә tәrәf yeriyib
dillәndi:
– Eloğlu, qatar gec gәlib keçәr?
Çәrkәz çiyinlәrini çәkdi:
– Deyә bilmәrәm.
Sürücü geri qayıtdı. Gözlәdilәr. Yol açılmır, Çәrkәz dә dayandığı
yerdәn tәrpәnmirdi. “Volqa”nın sürücüsü, yenidәn ona yanaşdı:
– Eloğlu, bu qatarın gәlmәyi nә yaman uzun çәkdi?
– Qatarla nә işin var. Şlaqbaumun ixtiyarı mәndәdir. Xәlәtinizi verin,
yolu açım.
Sürücü onun mәqsәdini indi anladı. Geri boylandı. Sonra әlini cibinә
salıb pul çıxardı. Çәrkәzә verdi:
– Yolu tez aç, yağış bәrkiyir.
Çәrkәz pulu işığa tutdu. Beş manat idi. Narazılıqla başını buladı.
– Elә bu, beş manat? Bәh-bәh! Bu da eloğlumun sәxavәti. Qardaşoğlu,
qabaqlar bilirsәn adәt necә idi? Bilmirsәn ki?
Sürücü başını buladı.
– Hә, bilmәzsәn. Axı xeyrinә deyil. Qabaqlar toyun qabağını kәsәnә
yaxşı xәlәt verәrdilәr. Qiymәtli şal, pal-paltar.
Nә sürücü, nә dә Çәrkәz üçüncü adamın gәlib onlara qulaq asdığını
görmәdi.
– Qohum, düz deyirsәn, biz bunu fikirlәşmәmişik. Nә olar, borclu
qalarıq. Yaxşı bir papaq tikdirib sәnә bağışlamaq mәnim boynumda.
Görürәm, başın yalındır, – deyә Әmrah kişi dillәnәndә Çәrkәzi od götürdü.
yaxınlaşırdı. Deyәsәn, gәlin köçürürdülәr. Qara zurna zilә qalxmışdı,
nağaranın sәsi o qәdәr dә eşidilmirdi. Çәrkәzin beynindәn bir fikir keçdi:
“Bu toyun qabağını kәsib, xәlәt istәyәcәyәm?” Tez dә fikrindәn daşındı:
“Eh, bir dәfә kәsmişәm, iki manat veriblәr. Bayıra çıxmağa dәymәz”. Lakin
az keçmәmiş yenә dә әvvәlki fikrinin üstünә qayıtdı: “Kәsәcәyәm, özü dә
şlaqbaumla. Xәlәt istәyәcәyәm”.
O, bayıra çıxıb yolu bağladı. Yağış güclәnmişdi. Çәrkәz islanmamaq
üçün divarın dibinә qısıldı. Maşınlar şlaqbauma çatıb dayandı. Siqnal
verdilәr dönә-dönә...
Zurnalar eşqlә, hәvәslә çalır, nağaraçı nağaranı döyәclәyir, maşınlar
siqnalı siqnala calayırdı.
Qabaqda dayanan “Volqa”nın arxa oturacağında gәlin әylәşmişdi.
Başına zәrli yaylıq örtmüşdü, hәr yanında da bir qadın vardı, әllәrindә şam.
350 Deyәsәn, sürücünün yanındakı da bәy idi.
“Volqa”nın sürücüsü dözә bilmәyib yerә düşdü. Çәrkәzә tәrәf yeriyib
dillәndi:
– Eloğlu, qatar gec gәlib keçәr?
Çәrkәz çiyinlәrini çәkdi:
– Deyә bilmәrәm.
Sürücü geri qayıtdı. Gözlәdilәr. Yol açılmır, Çәrkәz dә dayandığı
yerdәn tәrpәnmirdi. “Volqa”nın sürücüsü, yenidәn ona yanaşdı:
– Eloğlu, bu qatarın gәlmәyi nә yaman uzun çәkdi?
– Qatarla nә işin var. Şlaqbaumun ixtiyarı mәndәdir. Xәlәtinizi verin,
yolu açım.
Sürücü onun mәqsәdini indi anladı. Geri boylandı. Sonra әlini cibinә
salıb pul çıxardı. Çәrkәzә verdi:
– Yolu tez aç, yağış bәrkiyir.
Çәrkәz pulu işığa tutdu. Beş manat idi. Narazılıqla başını buladı.
– Elә bu, beş manat? Bәh-bәh! Bu da eloğlumun sәxavәti. Qardaşoğlu,
qabaqlar bilirsәn adәt necә idi? Bilmirsәn ki?
Sürücü başını buladı.
– Hә, bilmәzsәn. Axı xeyrinә deyil. Qabaqlar toyun qabağını kәsәnә
yaxşı xәlәt verәrdilәr. Qiymәtli şal, pal-paltar.
Nә sürücü, nә dә Çәrkәz üçüncü adamın gәlib onlara qulaq asdığını
görmәdi.
– Qohum, düz deyirsәn, biz bunu fikirlәşmәmişik. Nә olar, borclu
qalarıq. Yaxşı bir papaq tikdirib sәnә bağışlamaq mәnim boynumda.
Görürәm, başın yalındır, – deyә Әmrah kişi dillәnәndә Çәrkәzi od götürdü.
