Page 303 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 303
Sabir ßùmÿdli
Dәnizdәn gәlәn sәda
Әziz ana! Әvvәla, salam. İkincisi әgәr zәhmәt çәkib, mәnim 303
әhvalımı xәbәr almaq istәsәn... Mәn indi Dәrbәnd yaxın-
lığındayam. Çiskinli-dumanlı bir havadı. Әsla nigaran qalma,
bircә gilә üşümürәm.
Dәnizә qar yağır, amma vecimә deyil. Mәn tәk deyilәm, can ana.
Yaxşısı budur, hәr şeyi olduğu tәki sәnә söylәyim. Bilәrәm, gecәn-
gündüzün yoxdur.
Bilirәm, şәhәrin bütün xәstәxanalarını, meyitxanaları dolaşmısan.
Bircә saat gecikәndә, gәlib görürdüm ayağından asılmış quş tәki eyvan-
dasan...
Heç bir oğul öz anasına mәnim danışacağım macәranı danışmaz.
Amma sәni intizarda qoymayacam. Hәr şeyi bilmәlisәn...
Bir dәqiqә... Huy, huy!
Yanvarın on doqquzundan iyirmisinә keçәn gecә, haman qaramat gecә
mәni evdәn buraxmaq istәmәdin. Sәni ovundurub inandırdım ki, heç nәdәn
qorxma. Dostlarım oradadır, getmәsәm inciyәrlәr.
Biz Tiflis prospektindә, Bilәcәri yoxuşunun şәhәrә aşdığı yerdә
dayanırdıq. Qoşun şәhәrә soxulanda birinci bizimlә qarşılaşdı.
Tanklar yeridi üstümüzә. Heç birimiz inanmadıq. Dedik, bәs qorxu-
durlar, çatıb dayanacaqlar.
Tankların ardınca gәlәn soldatların avtomatdan atdığı güllәlәri fişәng
sandıq...
Bir dәqiqә Huy-y-y! Dәnizdә nә çox suiti varmış, ana... Ötdü getdi,
başqa ovun üstünә yönәldi.
Hә, әziz ana! Hәndәvәrimdә neçә oğlan yıxıldı, yenә inanmadım.
Onda inandım ki, sinәmi güllәllәr odladı.
...Tanklar ötdü, avtomatlar xiyaban boyu gurladı. Biçib-tökdülәr.
Ardınca yeni dәstәlәr, maşınlar gәldi. Küçә fәnәrlәri söndürülmüşdü. Nә
baş verdiyini, yoldaşlarımın başına nә gәldiyini öyrәnmәkdәn ötrü dikәlib,
boylanmağa çalışdım.
Yaxında bir neçә hәrbi-sanitar maşını dayandı. Oradan soldatlar
düşdülәr. Yır-yığış başlandı. Aralarında saqqallı, qarasifәt cavanlar vardı.
Bunlar lap insafsızdılar. Kolların arasına cumur, küçәyә sәrilmiş şәhidlәrin
üstünü alır, avtomatdan, tapançadan atәş açır, can verәni yenidәn güllәyә
tutur, ölәni bir dә öldürürdülәr.
Dәnizdәn gәlәn sәda
Әziz ana! Әvvәla, salam. İkincisi әgәr zәhmәt çәkib, mәnim 303
әhvalımı xәbәr almaq istәsәn... Mәn indi Dәrbәnd yaxın-
lığındayam. Çiskinli-dumanlı bir havadı. Әsla nigaran qalma,
bircә gilә üşümürәm.
Dәnizә qar yağır, amma vecimә deyil. Mәn tәk deyilәm, can ana.
Yaxşısı budur, hәr şeyi olduğu tәki sәnә söylәyim. Bilәrәm, gecәn-
gündüzün yoxdur.
Bilirәm, şәhәrin bütün xәstәxanalarını, meyitxanaları dolaşmısan.
Bircә saat gecikәndә, gәlib görürdüm ayağından asılmış quş tәki eyvan-
dasan...
Heç bir oğul öz anasına mәnim danışacağım macәranı danışmaz.
Amma sәni intizarda qoymayacam. Hәr şeyi bilmәlisәn...
Bir dәqiqә... Huy, huy!
Yanvarın on doqquzundan iyirmisinә keçәn gecә, haman qaramat gecә
mәni evdәn buraxmaq istәmәdin. Sәni ovundurub inandırdım ki, heç nәdәn
qorxma. Dostlarım oradadır, getmәsәm inciyәrlәr.
Biz Tiflis prospektindә, Bilәcәri yoxuşunun şәhәrә aşdığı yerdә
dayanırdıq. Qoşun şәhәrә soxulanda birinci bizimlә qarşılaşdı.
Tanklar yeridi üstümüzә. Heç birimiz inanmadıq. Dedik, bәs qorxu-
durlar, çatıb dayanacaqlar.
Tankların ardınca gәlәn soldatların avtomatdan atdığı güllәlәri fişәng
sandıq...
Bir dәqiqә Huy-y-y! Dәnizdә nә çox suiti varmış, ana... Ötdü getdi,
başqa ovun üstünә yönәldi.
Hә, әziz ana! Hәndәvәrimdә neçә oğlan yıxıldı, yenә inanmadım.
Onda inandım ki, sinәmi güllәllәr odladı.
...Tanklar ötdü, avtomatlar xiyaban boyu gurladı. Biçib-tökdülәr.
Ardınca yeni dәstәlәr, maşınlar gәldi. Küçә fәnәrlәri söndürülmüşdü. Nә
baş verdiyini, yoldaşlarımın başına nә gәldiyini öyrәnmәkdәn ötrü dikәlib,
boylanmağa çalışdım.
Yaxında bir neçә hәrbi-sanitar maşını dayandı. Oradan soldatlar
düşdülәr. Yır-yığış başlandı. Aralarında saqqallı, qarasifәt cavanlar vardı.
Bunlar lap insafsızdılar. Kolların arasına cumur, küçәyә sәrilmiş şәhidlәrin
üstünü alır, avtomatdan, tapançadan atәş açır, can verәni yenidәn güllәyә
tutur, ölәni bir dә öldürürdülәr.
