Page 247 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)

Gölhöseyn Höseynoülu

Mücrü

Ogәlin köçәndә anası mücrü dә qoydu cehizinin üstünә. “Gәlin 247
mücrüsüz olmaz!” dedi. Nәnә yadigarı idi bu balaca, naxışları
solğun mücrü. İndi dә onun qismәti oldu.
O, üzük, qızıl saat vә sırğalarını qoyardı mücrüyә. Mücrü paltar
dolabında әn yuxarı gözә qalxmışdı. Әzizlәnirdi mücrü, sevilirdi mücrü...
Bir gün gәlin ana oldu. Әri hәdiyyә ilә evә gәldi. Açıldı mücrü, cavan
ana qızıl boyunbağını qoydu, örtüldü mücrü.
İkinci uşaq dünyaya gәldi. Açıldı mücrü, örtüldü mücrü.
Üçüncü... dördüncü... beşinci...
Açıldı mücrü, örtüldü mücrü...
Doldu mücrü.

***

Atanı müharibә apardı. Ehtiyacla әlbәyaxa oldu ana. Gecәsi gündüzә,
gündüzü gecәyә qarışdı ananın. Ancaq itirmәdi özünü, itirә bilmәzdi ana!

Bir dәqiqә dә işsiz durmadı, bir dәqiqә dә. Lakin çatışmırdı qazancı
ananın!

Açıldı mücrü, örtüldü mücrü. Nişan şeylәri, әr hәdiyyәlәri bazara ayaq
açdı...

Kәdәrlә açıldı mücrü, kәdәrlә örtüldü mücrü...
Boşaldı mücrü...

***

Bir gün ananın ilkisi sevincәk evә gәldi. Diplomla gәldi. İlk diplom
idi ki, onların evinә qәdәm qoyurdu. Ali mәktәb diplomu.

Ana doluxsuna-doluxsuna diplomu dodaqlarına apardı, bağrına basdı,
gözlәrindә yaş görünәndә yadına çoxdan unudulmuş mücrü düşdü...

Ananın әllәri, mehriban әllәri mücrüyә toxunanda mücrü sanki cana
gәldi, sevincәk açıldı mücrü, diplomu ağuşuna aldı, gülümsәdi, sevincәk
örtüldü mücrü.

Evә ikinci diplom gәldi. Açıldı mücrü, örtüldü mücrü.
Üçüncü... dördüncü... beşinci...
Açıldı mücrü, örtüldü mücrü...