Page 243 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 243
seyn Abbaszadÿ
nәsә elәmәlidir. Fikrinә gәldi ki, әla fürsәtdir, yenidәn katib seçilәn Xәlfә 243
Hatәmzadәyә tutarlı bir teleqram vurub tәbrik elәmәk yerinә düşәr. Belә
keyfi kök vaxtında Hatәmzadә teleqramını alsa, ona olan qәzәbi bir az soyu-
yar. Üç-dörd gün keçәndәn sonra da qәbuluna gedib vәziyyәtini danışar vә
ondan babat bir iş xahiş elәyәr. Bu fikri arvadına da danışdı. O da bәyәndi
vә hәvәslәnib tәsirli sözlәr seçә-seçә teleqramı yazmağa başladı.
İş gününün axırı idi. Raykomun binasında şirin plenum gedirdi. Cәbi
qabaqcadan yazdığı teleqramın hazır mәtni ilә poçta gәldi. Yaxşı ki, poçt
rәisi yerindә yox idi. O, ağzıcırıq adamdı. Cәbi istәmirdi ki, Xәlfә
Hatәmzadә göndәrdiyi teleqram barәdә kәnar adamlar da bilsinlәr. Poçtda
işlәyәn tanış qıza artıq pul verib xahiş etdi ki, bunu heç kimә demәsin vә
teleqram sahibinә sabah sәhәr çatdırılsın. Poçtalyon kasıb Nәcәf kişini dә
könlünü aldı. Tapşırdı ki, teleqramını özü ilә evlәrinә aparsın vә sәhәr tezdәn
Xәlfә Hatәmzadәyә versin.
Cәbi keyfi saz, özündәn razı halda evlәrinә qayıtdı.
Ovuclarını başının altına qoyub arxası üstә çarpayıda uzanan Cәbi
fikirlәşdi: “Plenum çoxdan qurtarıb, Xәlfә Hatәmzadә evindә rahat, asudә
yatır özüyçün, niyә dә yatmasın. Mәn dә onun yerinә olsaydım indi şirin
yuxudaydım. Xoşbәxt adamdı, hәlә bir il dә rayonun cilovunu saxlayacaq
әlindә. Keyfi nә istәsә, elәyәcәk, ona gözün üstündә qaşın var deyәn olma-
yacaq. Vay mәnim kimi qәzәbә gәlәnlәrin halına... Görәk dә... Ümidim
teleqramadı. Allahın kömәkliyi ilә o mәnim dadıma çatmalıdı”.
Bu ümidlә Cәbi tәskinlik tapıb sәhәrә yaxın yuxuya getdi, bir dә arvadı
onu silkәlәyib sәslәyәndә gözlәrini açdı:
– Nolub?
Arvadı xoş әhvalla dedi:
– Tez dur ayağa, yoldaş Xәlfә Hatәmzadә zәng vurub sәni telefonda
gözlәyir.
Cәbi yerindәn dik qalxdı. Heç şalvarını geymәmiş cumub dәstәyi
qamarladı vә Hatәmzadә onu kabinetinә çığırıbmış kimi itaәtlә dedi:
– Sabahınız xeyir, yoldaş Hatәmzadә, mәnәm, buyurun!
– Sluşay, dәrviş törәmәsi... nanәcib...
Tәbrik teleqramına görә Hatәmzadәnin dilindәn xoş sözlәr eşidәcәyinә
әmin olan Cәbi birinci katibin qәzәbli sәsindәn özünü elә itirdi ki, sanki
ağır әllә qulaqlarına möhkәm yumruq vurdular, bundan sonra dәstәkdәn
hökmlü sәs eşitsә dә, deyilәndәn heç nә anlamadı, şaxta vurmuş kimi
donub-qaldı.
Böyürdә dayanaraq dinmәz Cәbiyә baxa-baxa maraqlanıb danışığa
qulaq asan arvadı әrinin neyçünsә birdәn süs-mәst olmasına vә Hatәm-
nәsә elәmәlidir. Fikrinә gәldi ki, әla fürsәtdir, yenidәn katib seçilәn Xәlfә 243
Hatәmzadәyә tutarlı bir teleqram vurub tәbrik elәmәk yerinә düşәr. Belә
keyfi kök vaxtında Hatәmzadә teleqramını alsa, ona olan qәzәbi bir az soyu-
yar. Üç-dörd gün keçәndәn sonra da qәbuluna gedib vәziyyәtini danışar vә
ondan babat bir iş xahiş elәyәr. Bu fikri arvadına da danışdı. O da bәyәndi
vә hәvәslәnib tәsirli sözlәr seçә-seçә teleqramı yazmağa başladı.
İş gününün axırı idi. Raykomun binasında şirin plenum gedirdi. Cәbi
qabaqcadan yazdığı teleqramın hazır mәtni ilә poçta gәldi. Yaxşı ki, poçt
rәisi yerindә yox idi. O, ağzıcırıq adamdı. Cәbi istәmirdi ki, Xәlfә
Hatәmzadә göndәrdiyi teleqram barәdә kәnar adamlar da bilsinlәr. Poçtda
işlәyәn tanış qıza artıq pul verib xahiş etdi ki, bunu heç kimә demәsin vә
teleqram sahibinә sabah sәhәr çatdırılsın. Poçtalyon kasıb Nәcәf kişini dә
könlünü aldı. Tapşırdı ki, teleqramını özü ilә evlәrinә aparsın vә sәhәr tezdәn
Xәlfә Hatәmzadәyә versin.
Cәbi keyfi saz, özündәn razı halda evlәrinә qayıtdı.
Ovuclarını başının altına qoyub arxası üstә çarpayıda uzanan Cәbi
fikirlәşdi: “Plenum çoxdan qurtarıb, Xәlfә Hatәmzadә evindә rahat, asudә
yatır özüyçün, niyә dә yatmasın. Mәn dә onun yerinә olsaydım indi şirin
yuxudaydım. Xoşbәxt adamdı, hәlә bir il dә rayonun cilovunu saxlayacaq
әlindә. Keyfi nә istәsә, elәyәcәk, ona gözün üstündә qaşın var deyәn olma-
yacaq. Vay mәnim kimi qәzәbә gәlәnlәrin halına... Görәk dә... Ümidim
teleqramadı. Allahın kömәkliyi ilә o mәnim dadıma çatmalıdı”.
Bu ümidlә Cәbi tәskinlik tapıb sәhәrә yaxın yuxuya getdi, bir dә arvadı
onu silkәlәyib sәslәyәndә gözlәrini açdı:
– Nolub?
Arvadı xoş әhvalla dedi:
– Tez dur ayağa, yoldaş Xәlfә Hatәmzadә zәng vurub sәni telefonda
gözlәyir.
Cәbi yerindәn dik qalxdı. Heç şalvarını geymәmiş cumub dәstәyi
qamarladı vә Hatәmzadә onu kabinetinә çığırıbmış kimi itaәtlә dedi:
– Sabahınız xeyir, yoldaş Hatәmzadә, mәnәm, buyurun!
– Sluşay, dәrviş törәmәsi... nanәcib...
Tәbrik teleqramına görә Hatәmzadәnin dilindәn xoş sözlәr eşidәcәyinә
әmin olan Cәbi birinci katibin qәzәbli sәsindәn özünü elә itirdi ki, sanki
ağır әllә qulaqlarına möhkәm yumruq vurdular, bundan sonra dәstәkdәn
hökmlü sәs eşitsә dә, deyilәndәn heç nә anlamadı, şaxta vurmuş kimi
donub-qaldı.
Böyürdә dayanaraq dinmәz Cәbiyә baxa-baxa maraqlanıb danışığa
qulaq asan arvadı әrinin neyçünsә birdәn süs-mәst olmasına vә Hatәm-
