Page 179 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 179
zÿ Èárahimov
qәbrimi uca bir yerdә qazanırsız... Elә yerdә qazarsınız ki, oradan 179
Azәrbaycanın geniş çöllәri, duru çayları, güllü çәmәnlәri vә bağları görün-
sün. Elә yerdә qazarsınız ki, qәbrimin üstünә gәlәn adamın nәzәrlәrindә
geniş üfüqlәr açılsın. Hәm dә o yeri böyük bir yol kәnarında seçәrsiniz...
Qoy gәlәcәyin azad nәsillәrinin ayaq sәsi qәbirdә dә olsa qulaqlarıma
çatsın... Bәlkә, onlar da bizi rәhmәtlә yad etdilәr... Elәdirmi, Fәrda?!.
Mәn artıq özümü saxlaya bilmәyәrәk ağlaya-ağlaya:
– Yox, Azad, gәlәcәk nәsillәrin yaşaması üçün ölәnlәr әbәdi hәyat
qazanırlar, – dedim...
Alnına xәfif bir tәr gәlәndә o, gözlәrini bir daha mәnә tәrәf çevirdi:
– Anamı öp, öldüyümü ona söylәmә, yazıqdır... – dedi vә әbәdi olaraq
gözlәrini yumdu.
Mәn qeyri-ixtiyari ayağa durdum... Üzlәrindә sәrt bir ifadә, gözlәri
qәzәblә yanan fәdailәrә baxdım:
– Qardaşlarım, gәlin silahlarımızı ürәyimizә basıb onun pak ruhu
qarşısında and içәk... And içәk ki, ölüm bizi Azәrbaycanın sәadәti yolundan,
böyük amalımız yolundan döndәrә bilmәz!.. Yadımızda saxlayaq ki, onun
hәlә soyumamış qanı intiqama çağırır, azadlıq yolunda mәrd durmağa
çağırır. Zülfüqarilәrә ölüm!.. Xainlәrә lәnәt!.. Eşq olsun qәhrәmanlara!
Xalqın yaralı qәlbini ancaq onlar sağalda bilәr, ancaq onlar bayrağını ucalara
qaldıra bilәrlәr!.. Yaşasın azadlıq!..
Fәdailәr bir sәslә:
– Yaşasın azadlıq! – deyә qışqırdılar vә tüfәnglәrini havaya qaldırdılar.
Biz onu, öz vәziyyәtinә görә uca bir yerdә basdırdıq. Bu yer Tәbrizlә
Zәncanı birlәşdirәn böyük yolu qoynuna almış Tәbriz gәdәyidir... Onun әn
uca tәpәsindәki tәnha qәbrin üstündә duran adamın nәzәrlәrindә geniş
üfüqlәr açılır, oradan Azәrbaycanın hәm cәnub, hәm dә şimal sahәlәri
görünür...
Bir neçә gün sonra mәn Tәbrizә qayıtdım... Sәlimә xala Azadın mә-
nimlә gәlmәdiyini gördükdә narahat oldu. Mәn onun vәsiyyәtinә әmәl
edәrәk ölümünü anadan gizlәtdim. Zәncanda bәrk mәşğul olduğuna, işini
qurtaran kimi mütlәq gәlәcәyinә inandırdım... Sәlimә xanım indi dә ona
corab toxuyur, yaxşı bir xörәk bişirәndә onu yad edib durur, sәbirlә yolunu
gözlәyir...
Azadın hәyatı vә ölümü gözlәrim önündә canlandıqca hәyatın qәribә
sirlәrini vә dәrin mәnalarını mәnә xatırladır...
qәbrimi uca bir yerdә qazanırsız... Elә yerdә qazarsınız ki, oradan 179
Azәrbaycanın geniş çöllәri, duru çayları, güllü çәmәnlәri vә bağları görün-
sün. Elә yerdә qazarsınız ki, qәbrimin üstünә gәlәn adamın nәzәrlәrindә
geniş üfüqlәr açılsın. Hәm dә o yeri böyük bir yol kәnarında seçәrsiniz...
Qoy gәlәcәyin azad nәsillәrinin ayaq sәsi qәbirdә dә olsa qulaqlarıma
çatsın... Bәlkә, onlar da bizi rәhmәtlә yad etdilәr... Elәdirmi, Fәrda?!.
Mәn artıq özümü saxlaya bilmәyәrәk ağlaya-ağlaya:
– Yox, Azad, gәlәcәk nәsillәrin yaşaması üçün ölәnlәr әbәdi hәyat
qazanırlar, – dedim...
Alnına xәfif bir tәr gәlәndә o, gözlәrini bir daha mәnә tәrәf çevirdi:
– Anamı öp, öldüyümü ona söylәmә, yazıqdır... – dedi vә әbәdi olaraq
gözlәrini yumdu.
Mәn qeyri-ixtiyari ayağa durdum... Üzlәrindә sәrt bir ifadә, gözlәri
qәzәblә yanan fәdailәrә baxdım:
– Qardaşlarım, gәlin silahlarımızı ürәyimizә basıb onun pak ruhu
qarşısında and içәk... And içәk ki, ölüm bizi Azәrbaycanın sәadәti yolundan,
böyük amalımız yolundan döndәrә bilmәz!.. Yadımızda saxlayaq ki, onun
hәlә soyumamış qanı intiqama çağırır, azadlıq yolunda mәrd durmağa
çağırır. Zülfüqarilәrә ölüm!.. Xainlәrә lәnәt!.. Eşq olsun qәhrәmanlara!
Xalqın yaralı qәlbini ancaq onlar sağalda bilәr, ancaq onlar bayrağını ucalara
qaldıra bilәrlәr!.. Yaşasın azadlıq!..
Fәdailәr bir sәslә:
– Yaşasın azadlıq! – deyә qışqırdılar vә tüfәnglәrini havaya qaldırdılar.
Biz onu, öz vәziyyәtinә görә uca bir yerdә basdırdıq. Bu yer Tәbrizlә
Zәncanı birlәşdirәn böyük yolu qoynuna almış Tәbriz gәdәyidir... Onun әn
uca tәpәsindәki tәnha qәbrin üstündә duran adamın nәzәrlәrindә geniş
üfüqlәr açılır, oradan Azәrbaycanın hәm cәnub, hәm dә şimal sahәlәri
görünür...
Bir neçә gün sonra mәn Tәbrizә qayıtdım... Sәlimә xala Azadın mә-
nimlә gәlmәdiyini gördükdә narahat oldu. Mәn onun vәsiyyәtinә әmәl
edәrәk ölümünü anadan gizlәtdim. Zәncanda bәrk mәşğul olduğuna, işini
qurtaran kimi mütlәq gәlәcәyinә inandırdım... Sәlimә xanım indi dә ona
corab toxuyur, yaxşı bir xörәk bişirәndә onu yad edib durur, sәbirlә yolunu
gözlәyir...
Azadın hәyatı vә ölümü gözlәrim önündә canlandıqca hәyatın qәribә
sirlәrini vә dәrin mәnalarını mәnә xatırladır...
