Page 271 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi

271

Hiylә nәdi, şübhә nәdi bilmәzdi
Qorxusuz uyudu, qorxusuz gәzdi.

Var get, İsmayıl, var get, namәrd kişisәn
Hәm sәn düşün, hәm dә sәnә yol göstәrәn düşünsün.
Gәlmәyin üstümә, yetәr, mәni söylәtmәyin
Mәn bilirәm dost kim, düşmәn kim
Bilirәm kimdi hiylәgәrcәsinә arxamızca gәzәn, kim Necati Cumalı
Göz-gözә gәlincә başın әyәn kim

Nolaydı, Zülfüqar bәy, nolaydı
İsmayıla güvәnmәyib tәslim olaydın

Bu dağlar Uçana dağlarıdır
Monastırdan Florinayacan uzanar
Uçana dağlarında axan sular, uçan quşlar
“Zülfüqar bәy” deyә ağlaşar.

Daha İsmayıl nә etsә, neylәsә
Qәlbinә qorxu düşüb, üzü qaradır
Uçana dağlarına gözü tox, ürәyi tox
Zülfüqar bәy kimi adam yaraşır

ÖLDÜRMƏYƏCƏKSƏN
“Heç vaxt öldürmәyәcәksәn!”
Tövrat, köç, 20
“Sәndәn öncә enәnlәrә, sәnә enәn kitaba da
inanırlar… Onlar Tanrının göstәrdiyi doğru yoldadırlar,
onlar qurtulacaqlar.”

Quran, Bәqәrә surәsi

Dinlәrin buyurduğu:
Öldürmәyәcәksәn!
Sәcdәgahlarda çaxdılar çarmıxları