Page 157 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi
P. 157
157
VƏSİYYƏT
Son gün olmasın dostum, çәlәngim, top arabam;
Alıb mәni aparsın düz dörd inanmış adam…
OT YIĞINI Nəcib Fazil Qısakürək
Getdi su yollarını әyri-üyrü bilәnlәr;
Bir ot yığını qaldı kökündәn kәsilәnlәr.
SAYIQLAMA
Pişik ayağım üstdә büzüşmüş, uyumaqda;
İplik-iplik sarıyır sükutu bir yumaqda.
Xorul-xorul,
Xorul-xorul…
Bir göztәk pәncәrәdәn süzmәkdә mәni gecә,
Dolaşır әtrafımda bir sürü bala cücә.
Fırıl-fırıl,
Fırıl-fırıl…
Sussun, sussun uzaqda ölümümә ağlayan,
Gәncәm, ölmәm, arzular qanımda bir çağlayan .
1
Şırıl-şırıl
Şırıl-şırıl.
Nә olaydı, bir qadın әllәri ovucumda,
Bәhs edәydi hәyatın dadından baş ucumda.
Pıçıl-pıçıl,
Pıçıl-pıçıl.
1 Çağlayan – şәlalә
