Page 350 - Sela

İLO XOSE SELA

“Döşü belә iri olduğuna görә, kağız çox elә aşağı
sürüşmәz!” – әyalәtdәn gәlәn gәnc fikirlәşir.

Əyalәtdәn gәlәn gәnc oğlan xanımı, heç olmasa,
özlüyündә Rosaurita adlandırmağı qәrara alır.

– Senyora...
İri çinәdanlı göyәrçinә oxşayan xanım onun sözünü
kәsir:
– Mәni Rosaura çağırın, cavan oğlan, dostlarım, bütün
qәlәm әhli mәni belә çağırır.
– Oldu, çox sağ olun. Rosaura...
– Eşidirәm, dostum.
Əyalәtdәn gәlәn gәnc duruxur.
– Belә, bilmirәm... Yadımdan çıxdı... Nә deyәcәyimi
unutdum... Eybi yox, sonra xatırlayaram!
Rosauranı siqaretә qonaq elәdilәr. O, burnundan tüstü
buraxmağa başladı; әyalәtdәn gәlәn gәnc oğlan tüstünün
siqaret yandırılmamışdan әvvәl çıxdığına and içmәyә hazır
idi.
– Bax, xanım belә olar! Ürәyi necә dә siqaret istәyirmiş!
Rosaura siqaret çәkәndә özünü dağın başında hiss
elәyirdi. Bu әdәbiyyat şişmanlarının yaxşı cәhәti onların
iddiasızlığıdı; aza qane olurlar.
– Lәzzәt alırlar.
– Bәs necә!
Əyalәtdәn gәlәn gәnc özü ilә danışırdı.

II
Barda bir fincan südlü qәhvә süfrәsindә naşir üz-
gözündәn qaraciyәri xәstә, güman ki, babasili dә olan arıq
romançıya ağıl verir.
– Sirilo, boş-boş şeylәri, modernizmi kәnara ataq. Ro-
man... mәnә qulaq asırsınız?
Sirilo diksinib, acizanә tәrzdә diqqәt kәsildi.

350