Page 112 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Alaqaranlıqda xoruzların sәsi Condonu yuxudan oyatdı.
Tezcә yerindәn qalxdı. Atası artıq yataqda deyildi.
“Yәqin, dәdәm üzüm bağına gedir”.
“Birazdan Kelebşi baba tüfәngi hәyәtә çıxaracaq.
Tәlәsmәliyәm”. Üzünә su çilәyib qocanın evinә doğru qaçdı.
Hasardan hәyәtә baxanda qoca heç yerdә görsәnmirdi. Condo
hasarı aşıb fındıq kolunun içindә gizlәndi.
Otaq da, hәyәt dә buradan yaxşı görünürdü.
Tezliklә Kelebşi baba pillәkәnlәrdә göründü.
Sәhәr açılmağa başlamışdı. Kәnd yolunda inәklәrin
movultusu, it hürüşmәsi eşidilirdi.
“Yәqin, atam üzüm bağında mәni gözlәyir.”
“Qoca tüfәngi yerindә görmәsә, neylәyәcәk? Tiflisdәn
Temur gәlib. Dağ keçisi vursam, hamı tәәccüblәnәcәk...”
Beli әyilmiş qoca pillәkәnlә yavaş-yavaş düşürdü. Tüfәn -
gini çiynindәn asmışdı. O gәlib üçayaqlı stulda oturdu vә öz
işinә başladı.
“Tüfәngi uşağından çox istәyir. Zarafat deyil, onu
bolşeviklәr bağışlayıblar. Onda babası boy-buxunlu, cavan
oğlan imiş, indi beli bükülüb.”
Güman ki, dağ keçisi dә qocalır. Görәsәn, qocalmış dağ
keçisi necә olur?! Dağ keçisi qocalmır, qoca dağ keçisi
uçurumların başında necә gәzә bilәr?! – Bu barәdә Condo
heç bir vaxt düşünmәmişdi.
“Mәn dağ keçisini gәtirәndә, görәsәn, babam nә deyәcәk?
Onda Temur öz qamağı ilә uşaqları daha tәәccüblәndirә
bilmәz. Görәsәn, qamaq nәdir? Yәqin, Tiflisdә hamının
qamağı var.”
112
“Mәn qamaqdansa, tüfәngә üstünlük verirәm. Qamaq
tüfәngdәn üstün ola bilmәz”.
Qarla örtülmüş zirvәlәr günәş işığına boyandı.
“İndi dağ keçilәri, yәqin ki, o zirvәlәrә dırmaşırlar”, – o
yenidәn qayanın başında heykәl kimi dayanmış keçini tәsәv -
vü rünә gәtirdi.
“Әldәn qaçırsam?.. Әldәn qaçırmaram! Onu vuracağam,
qayadan yuvarlanacaq”.