Page 7 - Bagater Arabuli_Layout 1
P. 7
Gündüz yuxuları
Bizә nәyi xәbәr vermәk istәyir bu tufan?
Bәs bu fırtına?
Bu dalğalanan axın nәyi bәs?
Hardan gәlir bu ürәkparçalayan uğultu?
Külәyin vıyıltısı
hansı meşәlәrdә doğulur?
yaxud
Hara gedirsәn külәk,
sözünmü var dağlara?
Gecәnin boz havası öz şimşәk qamçısıyla
sәni sәslәyir hara?
Onun üçün uşaqlıq xatirәlәrindә vә yuxularında
yaşayan hәr bir tәbiәt obyekti (çay, çöl, dağ) artıq
qocalmış kimidir. Şair onların hәsrәtini, kәdәrini duyur
vә tәsәlli vermәk istәyir:
Qocalıb kәdәr dolu gözlәrlә
dünyaya baxır çöl.
Sәhәrlәr qırov düşür üstünә,
sezilmәyәn sazaq belә üşüdür onu.
Sükutu sevәn adamın xüsusi sәs xatirәsi olur.
B.Arabuli sükutun “әl-kimyası” ilә sәslәrin (külәyin
vıyıltısı, dalğalanan zәmilәrin xışıltısı, aylı gecәdә
güllәrin pıçıltısı…) xatirәsini danışa bilir.
…Dәrәnin yarımçıq yuxularını
Doldurur bir qartmış xışıltıyla çay.
B.Arabuli “gecә şairi” olsa da, dünyanı sanki bәyaz
işıqda görür. Onun zәrif, saf ürәyindәki alça çiçәyinin
7
