Page 951 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 951

Anar


                Min dәfә tәkrar olunan әhvalat mәn, sәn, bir dә o, әl bәt tә. Amma bir
            dә telefon. Hәr şey Rasimin toyundan baş landı.
                Firuz tostunu davam etdirirdi:
                – Biz beş yoldaş idik. Lap o filmdәki kimi, yadınız damı: onlar beş
            nәfәr idi.
                Mәn, Kamal, Murad, Rasim, Seymur. Bizi bir-bir fәth et dilәr, bir-bir
            boyunduruğa saldılar. Bax, bunlar saldı – bi zim xanımlar. Hәlә evdә dә bir
            çәtәn külfәtimiz var – oğul-uşaq.
                Bәli, külfәt bizi basdı, yaman basdı – hamı gülüşdü. – Bu gün dә biz
            Rasimi itiririk. Heyif ondan.
                Әlbәttә, mәn zarafat edirәm. Xoşbәxt olun Fәridә, Rasim. Mәn sizә
            çoxlu sәadәt, cansağlığı, uzun ömür arzulayıram.
                Oğullu, qızlı olasınız. Amma sizin sağlığınıza içmişik, yenә içәcәyik.
            İndi bu badәlәri mәn axırıncı igidin sağlığına – bizim canımız-ciyәrimiz
            Seymurun sağlığına qaldırmaq istә yirәm. Subaydı-sultandı. Sağ ol, var ol,  375
            bülbül ol, qәfәs dә olma.
                Hamı mәnә baxırdı, gülüşlәrin vә badәlәrin cingiltisi arasından tanış
            üzlәri görürdüm – dostlarımın üzlәrini. Üzlәrdә sevincli, bir qәdәr dә
            tәәccüblü ifadә vardı.
                Qonaqlar dağılışanda biz hamımız – Firuz, Kamal, Murad arvadlarıyla,
            bir dә mәn tәk, bir yerdә çıxdıq. Biz yatmış şәhәri gecәli küçәlәriylә
            addımlayırdıq vә birdәn Firuzun arvadı mәnim qoluma girdi:
                – Yaxşı, Seymur, sәnin toyunu haçan elәyirik?
                – Uzaq gәlәcәkdә.
                – Belә niyә? Yoxsa sәn bu naqqalın sözlәrinә inanırsan? – O, şıltaq bir
            nәvazişlә әrinin böyrünә qısıldı. – Elә bilirsәn ki, ailә hәyatı cәhәnnәmdir.
                Firuz:
                – Özünә layiq qız tapa bilmir, – dedi.
                – Doğrudan? Uşaqlar, eşidirsiniz? Gәlin Seymura bir qız tapaq.
            Sәninçün Bakının әn gözәl qızını tapsaq, evlәnәrsәn?
                – Mütlәq, – dedim, – ancaq bir şәrtlә. Gәrәk, bax elә bu saat, bu dәqiqә
            tapasınız. Yoxsa fikrimi dәyişәrәm.
                – Kamal:
                – Gözümün işığı, – dedi, – gecәnin bu vaxtında sәnә hardan qız
            tapacağıq? Küçәdәn tapmayacağıq ki... hәm dә gecәnin bu vaxtında küçәlәri
            gәzәn qızı almazsan, yәqin.
                – Bәli, – dedim, – tamamilә doğru buyurursunuz. Odur ki, bu söhbәti
            xәtm edәk.
                – Mәnim bir tәklifim var, gәlin Seymura telefonla qız tapaq. Budur,
            bax, avtomat da var.
   946   947   948   949   950   951   952   953   954   955   956