Page 694 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 694

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                    Bu kişi vaxtilә mәni qara neft selindәn kәnara çәkәn vә atamın meyitini
                    evimizә gәtirәn işçi idi. Mәnim işsiz olduğumu bilib dedi:
                        – Oğlum, mәn indi  Azәrneftdә buruq ustasıyam. Әgәr işlәmәk
                    istәyirsәn, sәni dә özümlә aparım, bizә indi işçi çox lazımdır.
                        Mәn işә girdim vә eyni zamanda fabzavuçda oxumağa başladım.
                        Usta Sәmәd öz kiçik qızı vә qoca arvadı ilә bizim küçәyә köçdü. Qızı
                    qaraqaş, qaragöz, mәnim nәzәrimdә gözәl bir qızdı. Әli Bayramov klubunda
                    işlәyir vә orada oxuyurdu. Biz dostlaşdıq. Mәn onu sevdim, o mәni. Usta
                    Sәmәd çox yaxşı kişi idi. Mәn onun әlaltısı idim. Buna baxmayaraq, o, razı
                    oldu. Pul toplayıb, güclә iki dәst paltar aldım vә anamın yeganә qaşlı qızıl
                    üzüyünü dә üstünә qoyub evlәndim. Bir neçә aydan sonra mәni oxumağa
                    göndәrdilәr. Mәn bir çox şәhәrlәri, Moskvanı vә Leninqradı gәzib, sonra
                    könüllü olaraq Uzaq Şәrq Ordusuna yazıldım. Bundan sonra daha onu bir
                    dә görmәdim. Bәli, doktor, o, mәni sevirdi, mәn dә onu. Bir müddәt
              118   mәktublaşdıq, bir-birimizә aşiqanә sözlәr yazdıq, amma birdәn onun
                    mәktubu kәsildi. Sәbәbini bilmәdim vә belәliklә, onunla әlaqәm kәsildi.
                    Ancaq bu yaxınlarda bir yoldaşım mәnә yazmışdı ki, onu görüb, o sağdır
                    vә burada bir doktorla yaşayır. Bilirәm, onu yoxsulluq vadar edib, o, mәni
                    sәmimi olaraq ürәkdәn sevirdi... Kömәksiz arvad mәnsiz nә edә bilәrdi?
                        – Çay gәtirsinlәr, – deyә zәngi basdım.
                        Zәngin sәsinә kimsә gәlmәdi.
                        Qonşu otaqdan Firuzәnin sәsi eşidildi:
                        – Heç kәs yoxdur, doktor, bu gün Maşanın istirahәt günüdür.
                        Mәmmәd birdәn yerindәn sıçradı, bir şey xatırladı vә heç bir şey
                    soruşmadan oturdu.
                        – Әgәr siz öz evinizi itirmişsinizsә, qayınatanızı, usta Sәmәdi tapa
                    bilәrsiniz, – deyә söhbәti tәzәlәmәk üçün ona müraciәt etdim.
                        – Onun yanına mәdәnlәrә getmişdim, buruqlarda axtardım, soruşdum.
                    İndi mәdәnlәr әvvәlki kimi deyil, 28-ci ilә nisbәtәn belә dәyişmişdir. Neftә
                    bulaşmış adamlara çox çәtin rast gәlmәk olur. Hamı tәrtәmiz geyinib, elә
                    bil ki, toya gedәcәkdir. Bir kranı vә ya vinti burmaqla kompressorların vә
                    ya motorların işini nizama salırlar. Köhnә, tozlu yollar, arabalar vә droklar
                    da yox olmuşdur. Hәr yerdә parlaq asfalt vә sürәtlә yürüyәn maşınlar!
                    Demәk olar ki, bütün mәdәnlәrә tramvay vә dar dәmiryol xәtti çәkilmişdir.
                        – Demәk, usta Sәmәdi tapmadınız? – deyә sәbirsizliklә soruşdum.
                        – Yox tapmadım. Dedilәr ki, o, indi böyük bir ixtiraçıdır. Bir neçә
                    ixtirası var, indi onu Amerikaya göndәrmişlәr ki, gedib oradakı neft sәnayesi
                    ilә tanış olsun. Bu xәbәr mәni, әlbәttә, sevindirdi. Düşündüm ki, bir parça
                    çörәk üçün özü qazdığı quyuya girәrәk, ağanın şillә vә yumruğu altında
   689   690   691   692   693   694   695   696   697   698   699