Page 1113 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 1113
Aqil Abbas
O gecә atası sәhәrәcәn hәyәtdә oturub siqareti siqaretin oduna yandırdı.
Nazim dә yatmadı o gecә. Fikirlәşdi sәhәrәcәn. Ona elә gәldi ki, heç
zaman kosmonavt ola bilmәyәcәk. Heyif! Görәsәn, Jolobov ömründә bircә
dәfә dә olsa, belә dola şıqlığa düşüb?
Sәhәr atası traktoru işә salıb hәyәtdәn çıxanda Nazim onu saxladı.
– Qağa, inanmırsan?
Atası baxdı, baxdı vә sonra Nazimin saçını qarışdırdı:
– Yox! Mәn oğluma inanıram. Nazim qalxıb oturdu traktorda.
O gün söyüd ağacının altı boş qaldı. O gün Ülkәr işә ge dәn dә Nazimi
söyüdün altında görmәdi vә ilk dәfә darıx dı.
537
