Page 1057 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Dilsuz

Sәnubәr xanım qәfildәn söhbәti dәyişdi:
– Deyirlәr mәşuqәlәrindәn biri gәlibmiş...
– Gәlsin dә...
– Mağarda da xeyli oturub...
– Otursun dә... Nә olsun?
– Heç nә... İstәyir lap qәbrinin dә üstünә getsin... Qışqırsa, sәsi
eşidilmәz ki?
– Kimin? Teymurun, ya mәşuqәsinin?
– Әşi, Teymurun. Mәşuqәsi qışqırır, cәhәnnәmә qışqırsın...
Sәnubәr xanım sözünә ara verdi. Sonra yavaş, lap yavaş sәslә dedi:
– Son vaxtlar sәndәn şübhәlәnmişdi. Deyirdi, nahaq gәtirdim onu
kәnddәn...
– Sәndәn necә, şübhәlәnmişdi?
Sәnubәr xanım bir xeyli susduqdan sonra: 481
– Hә, – dedi.
Bu dәfә dә Gündüz söhbәti qәfildәn dәyişdi:
– Cәlil nә yaxşı bu işә razı oldu?
– O, pula görә hәr şeyә gedәr. Bilirsәn, nә krısadı? Әlacı olsa, o
qәbirdә qalan telefonun da pulunu mәndәn alar.
– Bәs, Afәt, Tәbriz?
– Onlara da bir gün ağlamayıb. Xәsis var, xәsis var, ta belәsi
görünmәyib. Mәncә, mәşuqәlәrinә dә heç yaxşı baxmayıb. Pulu yığırdı...
yemirdi...
Gündüz mәnalı tәrzdә dedi:
– Mәsәl var, deyir, malyemәzin malını yeyәrlәr...
– Üstündәn dә su içәrlәr... Bu gündәn olursan şirkәtin direktoru.
Tәbrizi dә götürürsәn özünә müavin... Yaxşı?
– Bәlkә, gözlәyәk qırx çıxsın?
– Әşi, qırxdı dә... çıxacaq... Sәn işinin üstündә ol...
Gündüz başı ilә “hә” deyәndәn sonra, bir dә Kamilә zәng vurdu vә
başını bulaya-bulaya:
– Açmır. Әşi, cәhәnnәmә açsın, gora açsın, gecә gecәdәn keçir, daha
innәn belә nә zәng? Söndürürәm, yataq...

***

Teymur zәng sәsinә huşdan ayıldı, telefonun zәif, bәnövşәyi işığında
dar bir yerdә olduğunu, ağa büküldüyünü gördü. O, dumanlı şәkildә olsa
da, elektrik xәttinә toxunduğunu, top kimi göyә qalxıb, yerә düşdüyünü,