Page 1056 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Fizzә әlinin dalı ilә gözünün yaşını silib, kirimişcә otaqdan çıxdı.
Cәlil özünü gülmәkdәn güclә saxladı:
– Sәnubәr, sәn әmәlli-başlı artistsәnmiş ki...
Sәnubәr xanım roldan çıxdı:
– Nә edim? Heç bilirsәn, bu nә yuvanın quşudu? Üçcә dәqiqә burada
qalsa, hәr şeyi bilәcәk. Xalis Tofiq Dadaşovdu... Üzünә baxdımı, evin
yıxıldı, fikrini oxuyacaq.
Gündüz yenә telefonun düymәsini basdı.
– Gecә gecәdәn keçir, bu, yenә telefonunu açmır. Bәlkә yatıb?
Sәnubәr xanım soruşdu:
– Saat neçәdi ki?
– On ikiyә işlәyib...
Cәlil:
480 – Mәn düşüm, mollanı yola salım, getsin.
Sәnubәr xanım yelpiklә üzünü yellәdi:
– Tәbriz, Afәt, gecdi, elә siz dә gedin. Sabah gәlәrsiniz...

***

Hamı gedәndәn sonra Sәnubәr xanımla Gündüz tәk qaldılar. Bir
müddәt kirimişcә bir-birlәrinin üzünә baxdılar. Sanki söhbәtә nәdәn
başlamaqda çәtinlik çәkirdilәr. Nәhayәt, Sәnubәr xanım sükutu pozdu:
– İstәdiyin nә idi, – yar, yetirdi pәrvәrdigar.
Gündüz yüngülcә qımışdı:
– Yara da qurban olum, pәrvәrdigara da.
– Dildәn yaman pәrgarsan ha!
– Pisdi?
– Yox, niyә, bu da bir qabiliyyәtdi.
Gündüz yaxınlaşıb Sәnubәr xanımın saçlarını oxşadı:
– Niyә qoymurdun bunlar bayaqdan çıxıb gedәydilәr?
– Artistlik elәyirdim...
Gündüz dodaqlarını Sәnubәr xanımın burnunun ucuna yaxınlaşdırdı.
Sәnubәr xanım:
– Yaman gündәyәm. Kosmetikasız qadın, ya da cındır әski, heç bir
fәrqi yoxdur.
Gündüz gülümsündü:
– Sәn elә belә dә gözәlsәn.
– Komplimentә görә sağ ol...