Page 248 - Patriarxın payızı

elә güclü ehtiras vә incәliklә әllәşdirirdi ki, bu hәzzi mәn
bir daha heç kimdәn duymadım… barmaqları qarnım
boyu üzüyuxarı sürüşür, aradabir, qıcolmuş kimi gәrilirdi
vә mәn bu әllәrin altında döşümün gilәlәrinin irilib qönçә
kimi açıldığını hiss etdim, samanlığın içindә ağnaya-
ağnaya yad kişi tәri qoxuyan nәm köynәyә dаhа bәrk
QABRİEL QARSİA MARKES olmadı, samanlıqda mәni içi yemәklәr dolu zәnbillә
sıxıldım. Daha ona sәfir Beyldriçin nabatları lazım

gözlәyәn qәmli, lakin sağlam ürәkli bu adamın qucağında
olmaq xoşbәxtliyini bir dә yaşamaq arzusuyla tövlәnin
pәncәrәsindәn özüm içәri soxulurdum. О mәnim
bәdәnimin iyini çox sevirdi, mәnә dә bu qoxunu sevmәyi
öyrәtmişdi, iyimin yediyimiz yemәklәrә dә hopmasını
istәyirdi… “Lәzzәtlisәn, – pıçıldayırdı, – sәnin öz şirәndә
bişmiş böyrәklәrini tәrinin duzuna batırıb elә yeyәrdim
ki...” O, gәlәcәyi olmayan hәr eşq axşamı bәdәnimi
başdan-ayağa ehtirasının acı istiotuyla, dәfnә yarpaqla -
rıy la әdviyyәlәyir, yalvarışlarının aram odunda bişirirdi;
mәni sәxavәtlә yedirdib-doyuzdurur, özü dә yeyirdi. Son-
ralar bu şәhvәti, bu sәxavәti heç bir kişidә görmәdim.
Yeyib-doyandan sonra sulu, tikanlı dillәriylә bizi yala-
maq istәyәn inәklәri qovub aradabir ürәyinin sıxıl -
dığından hәr şeyә tüpürәrәk baş götürüb buralardan
getmәk istәdiyindәn danışardı; özü dә bu barәdә sakitcә,
taleyindәn şikayәtlәnmәdәn, heç nәdәn umub-küsmә dәn,
yalnız ümidsiz bir çığırtının poza bilәcәyi tәmkinlә, elә
bil özü özüylә danışırdı; sәsi aramlıydı, dırnaqlı bar -
maqları yenә bәdәnimә toxunurdu; bir sözlә, mәrd vә
yenilmәz idi – hәyatımın yeganә mәnasıydı. On dörd
yaşım yenicә tamam olmuşdu ki, evimizә poqonlarında
çoxlu ulduz parlayan iki hәrbçi gәldi; onlar içi qızıl
1
dublonlardan şişib ağırlaş mış çamadanlarla gәldilәr,
mәni valideynlәrimlә birgә, gecәnin bir yarısı hansısa
248 әcnәbi gәmiyә mindirdilәr vә belәcә, qürbәtdә yaşamalı

1 Dublon – İspaniyada qәdim qızıl pul