Page 197 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

dәfә oxuyurdu. Zamanın özü Letisiya Nasareno idi…
“Mәnim hәyatım Letisiya!” Siestanın xәrçәng iyi hopmuş
bürkülü, ağır havasının tәrindәn nәmlәnmiş döşәkağının
üstündә, elektrik ventilyatorlarının yarasa qanadına oxşar
pәrlәri altında Letisiya Nasareno ilә böyür-böyürә lüt
uzanmaqdan lәzzәtli heç nә yox idi… “Sәnin yançaq -
larının işığından savayı, аyrı işıq yox idi, Letisiya, tote -
mik sәnәmlәrin döşünә bәnzәr döşlәrindәn, yastı daban
ayaqlarından, şәfqәtli sәdәfotu budağı qoxuyan vücudun -
dan, bir dә kimsәsiz bir sübhçağı dünyaya gәlib bataqlıq
çürüntüsünün iyini ciyәrlәrinә çәkdiyin uzaq Antiqua
adasının canüzәn yanvar istisindәn savayı, аyrı heç nә
yox idi!” Onlar fәxri qonaqlar üçün ayrılmış yataq
otağına çәkilir, belә vaxtlarda heç kim onlara mane
olmağa, otağın qapısına beşcә metr yaxın getmәyә belә
ürәk elәmirdi. “Çünki mәn çox mәşğulam, yazıb-
oxumağı öyrәnirәm!” İş о yеrә gәlib çаtmışdı ki, оnu
hәtta kәnd camaatının sarı qızdırmadan qırılması xәb ә -
riylә dә narahat elәmәyә qorxurdular. General öyrә -
nirdi… ürәk döyüntülәri Letisiyanın vәhşi heyvan
iyin dәn hәssaslaşıb metronom zәrbәlәrinin ritmini ötüb-
keçirdi. General öyrәnir vә tәkrar edirdi: “Cırt-dan bir
a-ya-ğı üs-tә rәqs e-dir! Qa-tır dә-yir-ma-na ge-dir! O-ti-
li-ya yay-lı-ğı-nı ya-xa-la-yır! Yay-lıq “a” hәrfi ilә
yazılır…” Letisiya isә bir qulağı onda eşqbazlıq zamanı
bulanmış döşәkağıları yığışdırıb ilıq su dоlu vannaya
bаsır, әtirli sabunla sabunlayıb liflәyir, şәfalı otların
cövhәrindә yахаlаyа-yахаlаyа onunla birlikdә tәkrar -
layırdı: “x” hәrfi “xor”, “xaç”, “xırman” vә sair kimi
sözlәrdә әvvәldә yazılır”, sonra onun budlаrının quruyub
qaxaclaşmış, qaşınmadan qızarmış qatlarına kakao yağını
çәkir, аrıq yançaqlarını körpәni pudralayаn tәki, ağ tozla
pudralaya-pudralaya, nәvazişlә şillәlәyir vә: “Bax bu,
Hollandiya maliyyә nazirinә görә! Al! Al!” – deyirdi… 197
Sоnrа, dеyilәnә görә, günahlarının yuyulmаsı nаminә
Letisiya onu bir vaxtlаr ölkәdәn qovduğu kilsә әyanlarını