Page 62 - Miisir

cә yinin qızılı saçaqları xışıldayırdı. Cavan oğlan ömründә ilk dәfә özünü itirdi. O,
heç vaxt belә gözәl görmәmişdi. Şahzadәnin gözlәri maviyә çalırdı, nazik qaşları
qoşa qanad kimi yuxarı çәkilmişdi, dolu dodaqları şanagüllә qönçәsini xatırladırdı.
Göz yayındırmaq mümkün deyildi. Qız lap yaxına gәlib soruşdu:
– Sәn ki belә cavansan, hansı hiylәgәrliyi elәmisәn ki, gәlib mәnә elçi düşmüsәn?
– Әdalәtli şahzadә, fәndgirliyim elә dә böyük deyil. Mәn yalnız keşikçilәrin
bığlarını kәsib, qardaşımı xilas elәmişәm. Bir dә qardaşımla bir yerdә sәnin atanın
xәzinәsinә yüngülcә әl gәzdirmişik ki, bu da boş şeydi.
Şahzadә qız dәrhal başa düşdü ki, yanına gәlәn kimdir, amma özünü o yerә
qoymayıb gülәr üzlә dedi:
– Doğrudan, sәn Misirdә әn fәndgir adamlardan birisәn. Ver әlini, gedәk atamın
hüzuruna.
Fәndgir ona öz әlini yox, mumiyalı әli uzatdı. Şahzadә yarıqaranlıqda görmәyib
hәmin әldәn yapışdı vә qışqırdı:
– Mühafizәçilәr, bura gәlin!
Mühafizәçilәr cәld içәri soxuldular, elә bildilәr oğrunu tutacaqlar. Amma onun
yerindә qorxu içindә әlindә sümüyü çıxmış әl tutan şahzadә qızı gördülәr. Kәlәkbazın
izi-tozu da qalmamışdı.
Şahzadә qız olanları firona danışdı. Cavan oğlanın cәsarәti vә fәrasәti
Rampsenitin xoşuna gәldi. O, yeni әmrini elan etmәk üçün carçılarını paytaxtın hәr
yerinә göndәrdi. Carçılar meydanlarda vә keçidlәrdә car çәkdilәr:
– Xәzinәni oğurlayanlar bağışlanırlar! Bütün kәlәklәr unudulur. Qardaşını qaçıran
62 oğlan saraya gәlsin!
Cavan oğlan saraya yollandı. Rampsenit dedi:
– Qızımı sәnә verirәm. Sevgiylә, mehribanlıqla ömür sürün.
Yeddi gün, yeddi gecә şәnlik oldu. Rampsenit toy üçün heç nәyi әsirgәmәdi,
masaların üstü tәamlarla dolu idi. Mәmlәkәtin әn uzaq şәhәrlәrindә belә şadyanalıq
etdilәr.