Page 60 - Miisir

Sabahı gün Rampsenit xәzinәni bir dә yoxladı, qızıllar yenә dә azalmışdı. Üçüncü
gün dә gәlib yoxladı, qızıllar bu dәfә dә әskik gәldi. Firon özündәn çıxıb qәzәblә
dedi:
– Hәr yanda tәlә qurun.
Fironun әmrinә әmәl elәdilәr.
Qardaşların isә bu әmrdәn xәbәrlәri yox idi. Gecә xәzinәyә girәn kimi böyük
oğul tәlәyә düşdü. Tәlә cingilti ilә qapandı. Kiçik qardaş onu xilas etmәk istәdi,
әllәri didik-didik olub qanasa da, bir şey alınmadı. Fironun tәlәsi möhkәm idi.
Böyük qardaş qәtiyyәtlә dedi:
– Sәn aradan çıx! Mәn xilas ola bilmәyәcәyәm.
Kiçik qardaş ağladı:
– Nә danışırsan, sәni belә qoyub necә gedә bilәrәm?
– Onsuz da, mәni edam edәcәklәr. İkimiz dә niyә mәhv olaq ki? Lәngimә, çıx get.
Yaşca sәndәn böyüyәm, sözümә qulaq asmalısan.
Kiçik qardaşın başqa әlacı qalmadı.
Sәhәr Rampsenit xәzinәyә gәlәndә gördü ki, kilidlәrә toxunulmayıb, qapılar
sındırılmayıb, oğru isә tәlәyә düşüb.
Qәzәblәnib keşikçilәrә qışqırdı:
– Oğrunu zindana salın, sorğu-suala çәkin, sonra şәhәr divarları qarşısında edam
edin!
Kiçik qardaş fikirlәşirdi ki, qardaşını necә xilas elәsin. Axır ki, bir qәrara gәldi.
Ona miras qalmış qabda bihuşdarı cövhәri vardı. Zahirәn adi suya bәnzәyirdi,
әslindә isә bircә damcısı bir kәli yuxuya verәr, iki damcısı gәrgәdanı mәst edәrdi.
60 Kiçik qardaş cövhәri üzümdәn düzәldilmiş qırmızı şirә ilә qarışdırıb tuluqlara tökdü,
ulağa yüklәyib şәhәr divarlarına sarı sürdü. Gördü ki, keşikçilәr böyük qardaşını
gәtirirlәr. Onlarla bәrabәrlәşәndә xәlvәti üç tuluğun tıxacını açdı. Xoş әtirli cövhәr
axıb әtrafa yayılarkәn qışqırdı:
– Oh! Ay aman, kömәk edin, xilas edin! Şirәlәrim yerә tökülüb zay oldu!
– Bağırma, ay fәrsiz kәndli. Biz belә dәrdә bir göz qırpımında әlac edәrik, –
keşikçilәr qәhqәhә çәkәrәk, ovuclarını axıb gedәn cövhәrin altına tutdular, bir
damcısını da yerә düşmәyә qoymadılar.
– Şirәlәrim zay oldu! – kiçik qardaş әvvәlkindәn dә bәrk bağırdı vә xәlvәti üç
tuluğun da tıxacını açdı.