Page 121 - Miisir
P. 121
– Gördün?! O, cücәdir.
Cumu qartalı götürüb sahәyә çıxartdı vә günәşi göstәrib dedi:
– Bax, sәnin yerin oradır!
Qartal dağın üstündә doğan günәşә baxdı, bәdәnindә vә qanadlarında qәribә bir
qüvvә hiss edib, qorxunu, cücәlәri, hini unutdu, qanadlarını inamla açdı... Caka
ibrәtamiz baxışla baxıb dedi:
– Doğrudan da, mәn qartalam, cücә deyilәm! Mәnim yerim orada, dağın üstündә,
günәşin altındadı. Azadlıq vә zәfәr günәşinin altında.
Sonra sәmaya uçdu. Sәmada günәşin al şәfәqlәri onun qanadlarını bir az da
bәrkitdi.
121
