Page 125 - Miisir
P. 125

Sevimli käpänäk

               Şuşu gözәl vә incә bir kәpәnәkdir. Onun xırda bәdәni ipәk kimi yumşaqdır. Rәngi,
           gözәl bir sәrçәnin rәngi kimi sarı-qәhvәyidir.
               Şuşu bütün günü uçur, o ağacdan bu ağaca, o güldәn bu gülә qonurdu, güllәrin
           şirәsindәn dadır vә quşlarla oynayırdı. Şuşu çox gözәl rәqs edirdi, onu görәn hәr kәs
           deyirdi: “Şuşu, sәn gözәllik xanımısan”. O, kәpәnәklәri bağçadan çağırır,  onlar da,
           harada olsalar, uçub gәlirdilәr. Kәpәnәklәr böyük dairә düzәldir, Şuşu halqanın
           içәrisindә, onlar isә onun әtrafında rәqs edirdilәr.
               Şuşu xoşbәxt yaşayırdı. Nә o başqalarına zәrәr verirdi, nә dә başqaları ona. O,
           quşları, quşlar da onu sevirdi. Kәpәnәklәrlә dostluq edirdi.
               Sisәy Şuşunun bağda rәqs etdiyini görüb, bir özünә, bir dә Şuşuya baxdı vә öz-özünә
           dedi:
               – Mәn  eybәcәrәm, Şuşu isә gözәldir, mәn bәdbәxtәm, o isә xoşbәxtdir.
               Sonra kәdәrli-kәdәrli oturub fikirlәşmәyә başladı: “Yaxşısı budur, Şuşunun gözәl
           qanadlarını kәsib, onu bәdbәxt edim, nә rәqs edә, nә dә uça bilsin”.
               Sisәy Şuşunun yanına gәlib dedi:
               – Şuşu! Gözәllik xanımı, gәl sәninlә gözәl bir rәqs edәk. Şuşunun Sisәyә yazığı gәldi vә
           onunla kәpәnәklәr, quşlar qarşısında rәqs etmәyә başladı. Sisәy ona yaxınlaşaraq, sağ
           qanadını kәsib bağçaya atdı.
               Şuşu qanadına baxıb kәdәrlәndi, kәpәnәklәr Şuşunun halına ağladılar.
               Bir gün Şuşu su içmәk üçün kanala gedәrkәn bir qarışqa gördü. O az qalırdı ki,
           kanalda boğulsun. Şuşu uzun saman çöpü götürüb suya atdı ki, qarışqa onun üstünә çıxsın.
               Qarışqa sudan çıxıb tәşәkkür elәdi. Onun qanadını görüb, nә baş verdiyini soruş du. Şuşu
           Sisәylә olan hekayәsini danışdı. Qarışqa hirslәndi: “Bu Sisәyin dәrsini vermәk mәnә borc
           olsun”.
               Qarışqa gedib bağçada Sisәyi axtarmağa başladı. Gördü ki, o, gecә xırda bir çubuğun                   125
           üstündә yatır. Qarışqa sevindi: “Yerini öyrәndim, ay hiylәgәr, sabah gәrәk sәni
           cәzalandırım”.
               Sәhәrisi gün qarışqa bağçaya gedib ağaclardan yapışqan yığmağa başladı. Sonra
           yapışqanı çubuğa yaxdı vә Sisәyin qayıtmasını gözlәmәyә başladı.
               Sisәy gәlib çubuğun üstünә çıxanda yapışıb qaldı, özünü xilas etmәyә çalışsa da,
           bacarmadı.
               Qarışqa tez gәlib Sisәyi dişlәmәyә başladı vә qanadını qopardı. Sonra kәpәnәyi çağı -
           rıb dedi:
               – Şuşu, gәl Sisәyә bax.
               Sisәy isә dedi:
               – Bu, mәnim cәzamdır, birinci mәn başlamışdım.
   120   121   122   123   124   125   126   127   128