Page 68 - dailan
P. 68
iya Elena Valş
20
Mәn elә bilirdim ki, Dailan Kifki vә Yanğınsöndürәn
sağ-salamat yerә enәndә hamı şәnlik edәcәk,
fişәnglәr atılacaq, atәşfәşanlıq başlayacaq vә bütün
ölkәdә tәtil olacaq.
Lakin olmadı.
Әksinә, qorxunc bir ağlaşma qopdu. Hamı o qәdәr
ağladı ki, olduğumuz yeri su basdı vә xalam Klodomira
çәtirini açıb, o tәrәfә, bu tәrәfә qaçmağa başladı.
Yanğınsöndürәn ona görә ağlayırdı ki, ona bir damcı
da olsun şorba qalmamışdı.
Dailan Kifki ona görә ağlayırdı ki, mәn onun
qanadlarını sökmüşdüm vә daha uça bilmirdi.
Yanğınsöndürәnlәrin Kapitanı ona görә ağlayırdı ki,
Yanğınsöndürәn filin üstündәn aşağı düşmürdü.
Baba ona görә ağlayırdı ki, ona nitq söylәmәyә
imkan vermirdilәr.
Anam Yanğınsöndürәnlә evlәnmәk istәmәdiyimә
görә ağlayırdı.
Lakin bir nәfәr var idi ki, hamıdan möhkәm
ağlayırdı, o da Sәfir idi. Tәbii ki, şlyapasını
oğurladığımıza görә ağlayırdı.
Biz fikirlәşmişdik ki, şorbanı hazırlayandan sonra
şlyapanı yaxşı-yaxşı tәmizlәyib sәfirin özünә qay-
taraq.
Amma yox.
Bacarmadıq.
Sәn demә, Dailan Kifki o qәdәr acıbmış ki, şorbanı
içәndәn sonra şlyapanı da vafli zәnn edәrәk dişlәyib
yeyib. Mәn xәbәr tutanda şlyapanın bircә lenti
qalmışdı.
Әlbәttә ki, Sәfir bir dәnә lentlә yola gәlәn deyildi.
Üstәlik, o, bizi ölkәmizә müharibә elan etmәklә dә
hәdәlәdi.
Özümü toxtaq saxlamağa çalışsam da, bu qәdәr
adamı ağlayan görüb, axırda mәn dә mısmırığımı
salladım.
68
20
Mәn elә bilirdim ki, Dailan Kifki vә Yanğınsöndürәn
sağ-salamat yerә enәndә hamı şәnlik edәcәk,
fişәnglәr atılacaq, atәşfәşanlıq başlayacaq vә bütün
ölkәdә tәtil olacaq.
Lakin olmadı.
Әksinә, qorxunc bir ağlaşma qopdu. Hamı o qәdәr
ağladı ki, olduğumuz yeri su basdı vә xalam Klodomira
çәtirini açıb, o tәrәfә, bu tәrәfә qaçmağa başladı.
Yanğınsöndürәn ona görә ağlayırdı ki, ona bir damcı
da olsun şorba qalmamışdı.
Dailan Kifki ona görә ağlayırdı ki, mәn onun
qanadlarını sökmüşdüm vә daha uça bilmirdi.
Yanğınsöndürәnlәrin Kapitanı ona görә ağlayırdı ki,
Yanğınsöndürәn filin üstündәn aşağı düşmürdü.
Baba ona görә ağlayırdı ki, ona nitq söylәmәyә
imkan vermirdilәr.
Anam Yanğınsöndürәnlә evlәnmәk istәmәdiyimә
görә ağlayırdı.
Lakin bir nәfәr var idi ki, hamıdan möhkәm
ağlayırdı, o da Sәfir idi. Tәbii ki, şlyapasını
oğurladığımıza görә ağlayırdı.
Biz fikirlәşmişdik ki, şorbanı hazırlayandan sonra
şlyapanı yaxşı-yaxşı tәmizlәyib sәfirin özünә qay-
taraq.
Amma yox.
Bacarmadıq.
Sәn demә, Dailan Kifki o qәdәr acıbmış ki, şorbanı
içәndәn sonra şlyapanı da vafli zәnn edәrәk dişlәyib
yeyib. Mәn xәbәr tutanda şlyapanın bircә lenti
qalmışdı.
Әlbәttә ki, Sәfir bir dәnә lentlә yola gәlәn deyildi.
Üstәlik, o, bizi ölkәmizә müharibә elan etmәklә dә
hәdәlәdi.
Özümü toxtaq saxlamağa çalışsam da, bu qәdәr
adamı ağlayan görüb, axırda mәn dә mısmırığımı
salladım.
68
