Page 66 - dailan

iya Elena Valş

Onun niyә ağladığını anlamadığıma görә
yanğınsöndürәnlәrin Kapitanından soruşdum. O da
mәnә cavab verdi:

– Yulaf şorbası qalmadığından kefi pozulub.
– Necә dә utanmır e, – dedim. – Bu yekәlikdә
Yanğınsöndürәn dә filin şorbası üçün ağlayarmı?! Cәnab
Kapitan, ona deyin ki, filin belindәn düşsün vә uşaq
kimi ağlamaq әvәzinә, bizә kömәk elәsin.
Kapitan Yanğınsöndürәnin qarşısında farağat
duruşuna keçdi vә ona әmr etdi:
– Cәnab Yanğınsöndürәn, dәrhal filin üstündәn
aşağı düşün!
Sizcә, yaramaz Yanğınsöndürәn nә cavab verdi?
– Üstümә qışqırsanız, aşağı düşmәyәcәyәm, mәn dә
şorba istәyirәm.
– Görmürsәn ki, şorba qurtarıb? – ona dedim.
Bu vaxt anam mәnә yaxınlaşıb dedi:
– Qızım, sәn Yanğınsöndürәnlә evlәndikdәn sonra
gәrәk hәr gün ona yulaf şorbası bişirәsәn.
– Mәn ağlağan bir yanğınsöndürәnlә evlәnmәk
istәmirәm! – cavab verdim.
Yanğınsöndürәn Dailan Kifkinin başından aşağı
düşmәk istәmirdi. Mәn bunu görüb, növbәti mümkün
qaçışın qarşısını almaq üçün filin qanadlarını sökmәyә
başladım.
Lentlәrini açdım, kağızlarını qopartdım, iplәrini
kәsdim. Әgәr qanadları yerindә qalsaydı, mütlәq yenә
uçacaqdı.
Bu atdığım addım nәyә sәbәb oldu, bir bilsәniz.
Dailan Kifki onun qanadlarını sökdüyümü anlayan
kimi iyirmi ton soğan soymuş iyirmi dәnә fil kimi
şiddәtlә ağlamağa başladı.

66