Page 73 - "Dünya yuxutək əriyir..."

la Əliyeva Dünya yuxutək əriyir...

Sәn necә gözәlsәn...

Sәn necә gözәlsәn...
Bir cüt almaz kimi parlayır gözün.
Sәn necә gözәlsәn...
Belә gözәl olmaq, yox, olmaz düzü.
Baxışın alovtәk, yandırıb yaxır,
Mәni isindirir bu odlu gözlәr,
Bu alov canıma, ruhuma axır,
Batıram… gәrәyim olmadı daha,
Nә sübhün dan üzü, nә qürub çağı.

Əslindә, hәr fәsil әzizdi mәnә,
Hәyәtdә lap qış da, payız da olsa.
Tәcili zәng çalsın telefon deyә,
Tale özü sorar nә lazımdısa.

Sәsini, nәbzini susdurar tale…
Gülüşü üzündә dondurar zaman.
Hәsrәtdәn dayanar, döyünmәz ürәk,
Telefon da susar, zәngini çalmaz.

Sәn necә gözәlsәn, bilirsәnmi heç?
Min bir sәbәbi var bu gözәlliyin.
Özün dә hәr şeyi gözәl görürsәn,
Hәr şey gözәllәşir gözündә sәnin.

Əlbә ә, olanı mәn dә bilirәm,
Bilirәm, sәn mәnim olmayacaqsan.
Əslindә, mәn sәndәn әl götürürәm,
Amma xәyalında, bil ki, qalacam.