Page 454 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

dılar, elә bil indicә ağacı tәrk edib gedәcәklәr. Qocanın ba-
xışları, harasa uzaqlara dikilmişdi.

– Uşağın xәtrinә dәymә, apar gәzdir onu, burda nә
var ki? – Nәnәsi dedi.

Uşaq babasının dizlәri üstündә oturdu:
– Baba, nә olar, gedәk dә...
Tay-tuşlarının oynamaqlarına adәtәn kәnarda oturub
baxan bu zәrif, mülayim uşaq bәzәn içindә yığılmış ener-
jini boşaldaraq yenidәn canlanar, oyunların baş qәhrә-
manına çevrilәrdi. Daş parçalarından, ağac budaqlarından,
ilk baxışdan gәrәksiz görünәn şeylәrdәn elә gözәl oyun-
caqlar düzәldәrdi ki, bütün uşaqlar ona heyran qalardı.
Uşaq yenә hәvәsә gәlmişdi. Qoca isә onun bu
sevincinin sönmәyini istәmir, ancaq, hәlә ki, düşünür, qәti
qәrara gәlә bilmirdi.
454 – Narahat elәmәyәk. Sonra bizә nә deyәrlәr, haq-
qımızda nә düşünәrlәr?!
Gün çıxmamış işә gedib, gün batandan sonra evә
gәlәn atası gülümsәyәrәk dedi:
– Hara gedirsiniz belә?
Uşaq babasının üç aydan bir tәqaüdünü almağa
gedәndә geydiyi kostyumunu dartışdırdı.
– Haydı, baba!
Qoca nәvәsinin mәktәbә getdiyi ilk günlәri xatırladı.
Tәnәffüs vaxtı mәktәbin giriş qapısına yaxınlaşıb dәmir
barmaqlıq arasından baxan bir-birinә bәnzәr şagirdlәrin
arasında nәvәsini tapmağa çalışardı. Çox vaxt nәvәsi onu
görüb yanına qaçardı. Simit pulunu alıb ağır-ağır simit-
satanın yanına gedәr, sonra әlindәki simitlә birgә uşaq-
ların arasına qarışıb yoxa çıxardı. Qoca ona baxıb xәyala
dalar, gözlәri yaşarar, burnunun ucu göynәyәrdi. Çox vaxt