Page 665 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 665
xri Uüurlu
susduğunu soruşanda da deyirdi daha danışılası bir şey qalmayıb... Ancaq
onda necә dil-dil ötürdü, necә sevinә-sevinә, gülә-gülә qaçırdı üstümә, ilahi!
Әmin oğlunun әlindәki tikәnin qanı yerә damırdı. O, qanlı torpaqdan qaçıb
üstümә uçurdu. Mәn onu elә göydә haxladım, yerә düşmәyә qoymadım.
Gözümün yaşıyla üzünü islatdım... Mәni ağlada bildiyini görüb ondan sonra
özünü yanımda uşaq kimi yox, kişi kimi aparmağa başladı.
– Bәlkә dә, elә ona görә doğa bilmәdin. Mәryәmin oğluna mehrini
saldın, gözün uşaqdan doydu, canın maya tutmadı.
– Yox, kişi, ondan deyil. Ruhum o qәdәr sevinirdi, o qәdәr sevinirdi,
bәdәnimi sevindirmәyә aman vermәdi...
*** 665
Mәryәmin evindә ağlaşma sәsi kәsmişdi. Sәhәrә çox qalmırdı,
doğuşların, ölümlәrin, ağrıların artan çağıydı.
– Kişi, yatmısan?
– Yox, huşa getmişdim, – kişi oturduğu yerdәn sıçrayıb qalxdı, gözünü
silә-silә papiros yandırdı. – Bu arvadların sәsi niyә gәlmir?
– Görünür, ağlayıb yorulublar. Gün işaranda canlarına yenә tәpәr
gәlәcәk.
– Hә, işıqlaşsın, sәni dә hәkimә göstәrәk.
– Yox, kişi, mәnim hәkimim getdi, daha mәnimki hәkimlik deyil. Ruh-
suz bәdәnә hәkim neylәyәcәk?
– Sәbir elә, arvad, evimi yıxma. Qoy sabah açılsın, gün doğsun, ömür
tәzәlәnsin... Yeni gün yeni ömrün dә payını yetirәcәk.
– Mәnim o yeni gündә görülәsi bir işim yoxdu, kişi. Hamının olan
dünyada alış-verişim qalmadı. İndi mәnim öz dünyama çәkilmәyimin
vaxtıdı. Bilmirәm, sәn o dünyada varsan, yoxsan, ancaq bu dünyada sәn
mәnә çox yaxşı olmusan. Zәhmәtini halal elә, kişi.
– Halal xoşun olsun.
– Gün doğsa, qorxuram gedә bilmәyәm. Gün hamını öz işığına yığır,
şenlik olur, heç kim o şenlikdәn ayrılmaq istәmir... Ancaq bir kötüyün gün
işığını havayı yerә işlәtmәsindәn nә fayda? Sayğacımız yazacaq, bu dünyada
kirәmizin haqqı artacaq. Mәn bilirәm, daha mәni heç nә diriltmәz – nә işıq,
nә hava, nә torpaq, nә su. Diriliyim getdi, varlığım getdi, qoy yoxluğum da
qalmasın. Mәni yola sal, kişi!
– Axı neylәyim, arvad, sәn de, mәn dә elәyim.
– Mәnә ürәk-dirәk ver, yoluma uğur dilә!
Kişi çarpayının yanında dizini yerә qoydu:
susduğunu soruşanda da deyirdi daha danışılası bir şey qalmayıb... Ancaq
onda necә dil-dil ötürdü, necә sevinә-sevinә, gülә-gülә qaçırdı üstümә, ilahi!
Әmin oğlunun әlindәki tikәnin qanı yerә damırdı. O, qanlı torpaqdan qaçıb
üstümә uçurdu. Mәn onu elә göydә haxladım, yerә düşmәyә qoymadım.
Gözümün yaşıyla üzünü islatdım... Mәni ağlada bildiyini görüb ondan sonra
özünü yanımda uşaq kimi yox, kişi kimi aparmağa başladı.
– Bәlkә dә, elә ona görә doğa bilmәdin. Mәryәmin oğluna mehrini
saldın, gözün uşaqdan doydu, canın maya tutmadı.
– Yox, kişi, ondan deyil. Ruhum o qәdәr sevinirdi, o qәdәr sevinirdi,
bәdәnimi sevindirmәyә aman vermәdi...
*** 665
Mәryәmin evindә ağlaşma sәsi kәsmişdi. Sәhәrә çox qalmırdı,
doğuşların, ölümlәrin, ağrıların artan çağıydı.
– Kişi, yatmısan?
– Yox, huşa getmişdim, – kişi oturduğu yerdәn sıçrayıb qalxdı, gözünü
silә-silә papiros yandırdı. – Bu arvadların sәsi niyә gәlmir?
– Görünür, ağlayıb yorulublar. Gün işaranda canlarına yenә tәpәr
gәlәcәk.
– Hә, işıqlaşsın, sәni dә hәkimә göstәrәk.
– Yox, kişi, mәnim hәkimim getdi, daha mәnimki hәkimlik deyil. Ruh-
suz bәdәnә hәkim neylәyәcәk?
– Sәbir elә, arvad, evimi yıxma. Qoy sabah açılsın, gün doğsun, ömür
tәzәlәnsin... Yeni gün yeni ömrün dә payını yetirәcәk.
– Mәnim o yeni gündә görülәsi bir işim yoxdu, kişi. Hamının olan
dünyada alış-verişim qalmadı. İndi mәnim öz dünyama çәkilmәyimin
vaxtıdı. Bilmirәm, sәn o dünyada varsan, yoxsan, ancaq bu dünyada sәn
mәnә çox yaxşı olmusan. Zәhmәtini halal elә, kişi.
– Halal xoşun olsun.
– Gün doğsa, qorxuram gedә bilmәyәm. Gün hamını öz işığına yığır,
şenlik olur, heç kim o şenlikdәn ayrılmaq istәmir... Ancaq bir kötüyün gün
işığını havayı yerә işlәtmәsindәn nә fayda? Sayğacımız yazacaq, bu dünyada
kirәmizin haqqı artacaq. Mәn bilirәm, daha mәni heç nә diriltmәz – nә işıq,
nә hava, nә torpaq, nә su. Diriliyim getdi, varlığım getdi, qoy yoxluğum da
qalmasın. Mәni yola sal, kişi!
– Axı neylәyim, arvad, sәn de, mәn dә elәyim.
– Mәnә ürәk-dirәk ver, yoluma uğur dilә!
Kişi çarpayının yanında dizini yerә qoydu:
