Page 199 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 199
lman Èëkin
– Deyәcәksәn, ya yox?” 199
Xәzәngül var gücü ilә çırpınıb, ermәninin әlindәn xilas oldu vә ağzını
doldurub, onun üzünә tüpürdü.
– Alçaq! – dedi.
Ermәni tövrünü pozmadan üzünü sildi.
– Gördün ki, mәn sәnin hәrәkәtini necә qәbul eylәdim. İndi görәk sәn
dә mәnim hәrәkәtim qarşısında belә sakit dura bilәcәksәn. Götür bıçağı.
Xәzәngül onun niyyәtini qabaqcadan başa düşdü. Körpәsini öz әlilә
ona öldürtmәk istәyirdi. Buna görә ona yalvarmadı, qürurunu pozmadı.
Bıçağı әlinә alıb, öz hökmünü verdi.
– Körpәni ver mәnә. Mәn әyilә bilmirәm.
Ermәni onun belә qәtiyyәtinә mәәttәl qaldı. Qaşlarını çatıb, diqqәtlә
ona baxdı.
– Niyә durmusan? Uşağı mәnә ver. İndi görәrsәn ki, mәn sәndәn dә
sakit duracağam. Onu necә sakit doğmuşamsa, elәcә dә sakit öldürәcәyәm.
Levon uşağı götürmәk üçün Xәzәngülün ayaqlarına tәrәf dartınarkәn,
Xәzәngülün qarşısında qәribә bir mәnzәrә açıldı: ermәninin kürәyi
Xәzәngülün gözlәrindә ani olaraq elә böyüyüb açıldı ki, sanki geniş bir
meydandır. Ürәyindә Allahı kömәyә sәslәdi vә bir anı belә itirmәdәn bıçağı
elә bil hardansa qüvvә almış әli elә düşmәnin kürәyinә elә sancdı ki, ermәni
heyvan kimi bağırıb, üzüüstә düşdü. Sonra bıçağı kürәyindәn çıxarmağa
çox cәhd etdisә dә, bacarmadı. Kürәyindәn qan fәvvarә vururdu. Axırda
üzüüstә Xәzәngülün yorğanı üstә düşüb hәrәkәtsiz qaldı. Bıçaq düz ürәyinә
sancılmışdı. Xәzәngül donub qalmışdı. İnana bilmirdi ki, bu işi o tutmuşdur.
Belә bir gücü o hardan ala bildi? Bir azdan yaşlı ermәni yüyürә-yüyürә içәri
girdi.
– Levon, nә olub? – soruşdu.
Levonun kürәyinә sancılmış bıçaqla üzüüstә düşdüyünü görüb, bir
anlığa özünü itirdi. Yoldaşına kömәk eylәyib, kürәyinә sancılmış bıçağı
çıxarmaq әvәzinә bayıra yüyürdü. Xәzәngül isә daş heykәl kimi donub
qalmışdı, nә bir şey duyur, nә dә bir şey eşidirdi. Ağlamaqda davam edәn
körpәsinin sәsinә dә sanki biganә kәsilmişdi. Ancaq onu hiss etdi ki, әlindә
avtomat içәri girәn qoca onu nişan alıb atәş açdı. Bundan sonra araya sükut
çökdü. Yaşlı ermәni Livonun yanına yüyürdü. Xәncәri onun kürәyindәn
çıxartdı. Bütün üst-başı qana bulaşdı. Sonra Levonu nә qәdәr çağırdısa,
ondan cavab çıxmadı. Ayağa qalxıb papağını çıxardı vә xaç vurdu. Bir an
keçmәdi ki, ikinci bir güllә dә açıldı. Lakin bu güllәnin sәsini Xәzәngül
daha eşitmәdi.
– Deyәcәksәn, ya yox?” 199
Xәzәngül var gücü ilә çırpınıb, ermәninin әlindәn xilas oldu vә ağzını
doldurub, onun üzünә tüpürdü.
– Alçaq! – dedi.
Ermәni tövrünü pozmadan üzünü sildi.
– Gördün ki, mәn sәnin hәrәkәtini necә qәbul eylәdim. İndi görәk sәn
dә mәnim hәrәkәtim qarşısında belә sakit dura bilәcәksәn. Götür bıçağı.
Xәzәngül onun niyyәtini qabaqcadan başa düşdü. Körpәsini öz әlilә
ona öldürtmәk istәyirdi. Buna görә ona yalvarmadı, qürurunu pozmadı.
Bıçağı әlinә alıb, öz hökmünü verdi.
– Körpәni ver mәnә. Mәn әyilә bilmirәm.
Ermәni onun belә qәtiyyәtinә mәәttәl qaldı. Qaşlarını çatıb, diqqәtlә
ona baxdı.
– Niyә durmusan? Uşağı mәnә ver. İndi görәrsәn ki, mәn sәndәn dә
sakit duracağam. Onu necә sakit doğmuşamsa, elәcә dә sakit öldürәcәyәm.
Levon uşağı götürmәk üçün Xәzәngülün ayaqlarına tәrәf dartınarkәn,
Xәzәngülün qarşısında qәribә bir mәnzәrә açıldı: ermәninin kürәyi
Xәzәngülün gözlәrindә ani olaraq elә böyüyüb açıldı ki, sanki geniş bir
meydandır. Ürәyindә Allahı kömәyә sәslәdi vә bir anı belә itirmәdәn bıçağı
elә bil hardansa qüvvә almış әli elә düşmәnin kürәyinә elә sancdı ki, ermәni
heyvan kimi bağırıb, üzüüstә düşdü. Sonra bıçağı kürәyindәn çıxarmağa
çox cәhd etdisә dә, bacarmadı. Kürәyindәn qan fәvvarә vururdu. Axırda
üzüüstә Xәzәngülün yorğanı üstә düşüb hәrәkәtsiz qaldı. Bıçaq düz ürәyinә
sancılmışdı. Xәzәngül donub qalmışdı. İnana bilmirdi ki, bu işi o tutmuşdur.
Belә bir gücü o hardan ala bildi? Bir azdan yaşlı ermәni yüyürә-yüyürә içәri
girdi.
– Levon, nә olub? – soruşdu.
Levonun kürәyinә sancılmış bıçaqla üzüüstә düşdüyünü görüb, bir
anlığa özünü itirdi. Yoldaşına kömәk eylәyib, kürәyinә sancılmış bıçağı
çıxarmaq әvәzinә bayıra yüyürdü. Xәzәngül isә daş heykәl kimi donub
qalmışdı, nә bir şey duyur, nә dә bir şey eşidirdi. Ağlamaqda davam edәn
körpәsinin sәsinә dә sanki biganә kәsilmişdi. Ancaq onu hiss etdi ki, әlindә
avtomat içәri girәn qoca onu nişan alıb atәş açdı. Bundan sonra araya sükut
çökdü. Yaşlı ermәni Livonun yanına yüyürdü. Xәncәri onun kürәyindәn
çıxartdı. Bütün üst-başı qana bulaşdı. Sonra Levonu nә qәdәr çağırdısa,
ondan cavab çıxmadı. Ayağa qalxıb papağını çıxardı vә xaç vurdu. Bir an
keçmәdi ki, ikinci bir güllә dә açıldı. Lakin bu güllәnin sәsini Xәzәngül
daha eşitmәdi.
