Page 122 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 122
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
– Bax, bu, mәnim otağım, bu, çarpayım, bu da Әsgәrin çarpayısı.
Birdәn Mәmmәd tutuldu, gözlәri parıldadı.
– Hansi Әsgәrin? – deyә tәәccüblә soruşdu.
– Әrimin, gәlәcәkdә doktor olacaq Әsgәrin, – deyә sakitcә cavab verәn
Firuzә Züleyxanın, Balaxanım xalanın otaqlarını, qonaq otağını, vanna
otağını, mәtbәxi, balkonu göstәrәrәk, mәlumat verirdi.
Onlar qayıdıb yanıma gәldikdә, qapı açıldı vә otağa sәs-küylә gәnc bir
qız vә iyirmi yaşlarında bir oğlan girdi. Oğlan tәmiz vә qәşәng geyinmiş
bir balaca uşağın әlindәn tutmuşdu.
– Firuzә, bu kәlәkbaz mәni aldatmaq istәyir, – deyә qız şәn vә gurultulu
qәhqәhәlәrlә Firuzәyә müraciәt etdi.
Qız mәni görәr-görmәz yüyürdü vә zәrif әllәri ilә boynumu qucaqlayıb,
uşaq kimi yanaqlarımı öpmәyә başladı.
– Ata can, sәnin bu kәlәkbaz oğlun Aslan mәnә kәlәk gәlmәk istәyir.
122 Burada Aslan hiylәgәrcәsinә acıqlı bir vәziyyәt aldı vә:
– Züleyxa, mәn sәnә yad kişilәrlә öpüşmәyi qadağan edirәm, – dedi.
– O, sәnin işin deyil. Kefim necә istәyir, elә dә edәcәyәm. Bu nә xüsusi
mülkiyyәtçilik xasiyyәtidir? – deyә qız gözәl başını döndәrәrәk, cavab verdi.
Aslan isә gülür vә deyirdi:
– Yad kişilәrlә öpüşmәk, hәm dә kәnar adamların yanında...
– Kәnar adam kimdir? – deyә qız tez әtrafına baxıb, yanda duran
Mәmmәdi gördü. Tutuldu, mәndәn әl çәkdi vә diqqәtlә qonağa baxdı.
Mәmmәd dinmir, gülümsәyirdi. Birdәn Züleyxa qәhqәhә ilә güldü,
Mәmmәdә tәrәf yüyürdü. Vәhşi pişik kimi onun boynuna tullandı. Bәrk-bәrk
qucaqladı vә gözlәri yaşardı.
– Qardaşım, әziz qardaşım! – deyә hıçqırıqlarla gülәrәk tәkrar etdi.
– Yaxşı işdir, gәlinin olsun, mәndәn başqa dünyanın bütün kişilәri ilә
öpüşsün, özü dә mәnim yanımda... Boşayıram, gedәk, bu saat ZAQS-a,
gedәk, – deyә Aslan zarafatla acıqlandı.
Züleyxa Mәmmәdin qucağından çıxmayıb, gözәl başını әydi vә Aslanı
hirslәndirirmiş kimi, cavab verdi.
– O, sәnin işin deyil, kiminlә vә harada öpüşmәk istәsәm... Gedәk
ZAQS-a, boşanaq.
Mәmmәd gülәrәk:
– Nә boşanmaq, Züleyxa! Sәn mәnsiz, mәn burada yox ikәn әrә
getmişsәn?
Qız isә qәhqәhә ilә gülәrәk:
– Qardaşım, o, sәnin işin deyil. Bu nә köhnәpәrәstlikdir? Harada, haçan,
kimә әrә getmәk istәsәm, gedә bilәrәm, – dedi.
Mәmmәd bir şey demәk istәdi, hәtta başladı da:
– Dünәnә qәdәr ağzından süd qoxusu gәlirdi...
– Bax, bu, mәnim otağım, bu, çarpayım, bu da Әsgәrin çarpayısı.
Birdәn Mәmmәd tutuldu, gözlәri parıldadı.
– Hansi Әsgәrin? – deyә tәәccüblә soruşdu.
– Әrimin, gәlәcәkdә doktor olacaq Әsgәrin, – deyә sakitcә cavab verәn
Firuzә Züleyxanın, Balaxanım xalanın otaqlarını, qonaq otağını, vanna
otağını, mәtbәxi, balkonu göstәrәrәk, mәlumat verirdi.
Onlar qayıdıb yanıma gәldikdә, qapı açıldı vә otağa sәs-küylә gәnc bir
qız vә iyirmi yaşlarında bir oğlan girdi. Oğlan tәmiz vә qәşәng geyinmiş
bir balaca uşağın әlindәn tutmuşdu.
– Firuzә, bu kәlәkbaz mәni aldatmaq istәyir, – deyә qız şәn vә gurultulu
qәhqәhәlәrlә Firuzәyә müraciәt etdi.
Qız mәni görәr-görmәz yüyürdü vә zәrif әllәri ilә boynumu qucaqlayıb,
uşaq kimi yanaqlarımı öpmәyә başladı.
– Ata can, sәnin bu kәlәkbaz oğlun Aslan mәnә kәlәk gәlmәk istәyir.
122 Burada Aslan hiylәgәrcәsinә acıqlı bir vәziyyәt aldı vә:
– Züleyxa, mәn sәnә yad kişilәrlә öpüşmәyi qadağan edirәm, – dedi.
– O, sәnin işin deyil. Kefim necә istәyir, elә dә edәcәyәm. Bu nә xüsusi
mülkiyyәtçilik xasiyyәtidir? – deyә qız gözәl başını döndәrәrәk, cavab verdi.
Aslan isә gülür vә deyirdi:
– Yad kişilәrlә öpüşmәk, hәm dә kәnar adamların yanında...
– Kәnar adam kimdir? – deyә qız tez әtrafına baxıb, yanda duran
Mәmmәdi gördü. Tutuldu, mәndәn әl çәkdi vә diqqәtlә qonağa baxdı.
Mәmmәd dinmir, gülümsәyirdi. Birdәn Züleyxa qәhqәhә ilә güldü,
Mәmmәdә tәrәf yüyürdü. Vәhşi pişik kimi onun boynuna tullandı. Bәrk-bәrk
qucaqladı vә gözlәri yaşardı.
– Qardaşım, әziz qardaşım! – deyә hıçqırıqlarla gülәrәk tәkrar etdi.
– Yaxşı işdir, gәlinin olsun, mәndәn başqa dünyanın bütün kişilәri ilә
öpüşsün, özü dә mәnim yanımda... Boşayıram, gedәk, bu saat ZAQS-a,
gedәk, – deyә Aslan zarafatla acıqlandı.
Züleyxa Mәmmәdin qucağından çıxmayıb, gözәl başını әydi vә Aslanı
hirslәndirirmiş kimi, cavab verdi.
– O, sәnin işin deyil, kiminlә vә harada öpüşmәk istәsәm... Gedәk
ZAQS-a, boşanaq.
Mәmmәd gülәrәk:
– Nә boşanmaq, Züleyxa! Sәn mәnsiz, mәn burada yox ikәn әrә
getmişsәn?
Qız isә qәhqәhә ilә gülәrәk:
– Qardaşım, o, sәnin işin deyil. Bu nә köhnәpәrәstlikdir? Harada, haçan,
kimә әrә getmәk istәsәm, gedә bilәrәm, – dedi.
Mәmmәd bir şey demәk istәdi, hәtta başladı da:
– Dünәnә qәdәr ağzından süd qoxusu gәlirdi...
