Page 14 - Design_Xezer_1_2018_Layout 1

ra çe vi rə rək ata sı nın ölümündən bir az qay maq dan da nı şır, o da çaş baş qa lır dı,
əv vəl tank qo şun la rı feld fe be li mun di rin də çünki bun la rın heç bi ri haq qın da ay dın
çək dir di yi şək lə ba xır dı. Bütün “da yı” la rın tə səvv ürü yox idi.
bu ev də ağa lıq et di yi dövrlər də şə kil di - Ana sı heç da nış mır, hə mi şə fi kir li olur -
var da ol muş du. Üzünü di va ra çe vi rən dən du, an caq əv vəl kin dən meh ri ban idi və
son ra da Kar lın pı çıl tı ilə da nış dı ğı nı eşi - şə hər mə mur la rı üçün şor ba bi şi ri lən mət -
bəx də işə düzəl di. İn di hər gün üç ki lo luq
dir, an caq sözlə ri ba şa düşmürdü. Ana sı
isə hər dən is teh za ilə gülürdü. Bu gülüşə qa zan do lu şor ba la rı olur du, ar tıq qa la nı -
nı çörə yə, tütünə də yi şir di lər və ana sı da
görə də bə zən ana sı na nif rət edir di...
hər gün onun la ra di o nun qar şı sın da otu -
Son ra lar ana sı ilə Karl “o” ad lı nə yin - rur, pa pi ros çə kir, di nib- da nış mır, fik rə ge -
sə, ki min sə üstündə müba hi sə et mə yə dir, da nı şan da da bir cə cümlə de yir di:
baş la dı lar. Ana sı elə hey de yir di: “O nu “Bütün ki şi lər qor xaq dır!”
xa ric elət di rə cə yəm”. Karl da yı da tək rar Qon şu qa dın – əv vəl lər yüz ki lo ol du -
edir di: “O nu xa ric elət dir mə yə cək sən!” ğu nu gündə ən azı on də fə tək rar edən o
“O” nun nə de mək ol du ğu nu Hayn rix son - arıq, qa rın qu lu, de yin gən za val lı məx luq
ra lar an la dı. Әv vəl cə ana sı xəs tə xa na ya öldü. “Bir mə nə bax! – de yir di. – Yax şı-
düşdü, Karl bu na ya man əsə bi ləş di, pərt yax şı bax! Yüz ki lo dan çox idim. .. Düz iki
14
ol du və ona: “Bu ra da sə nin güna hın yox - yüz otuz dörd gir vən kə. Bax, in di yüz iyir -
2018 dur!” – de mək lə ki fa yət lən di. mi dörd gir vən kə qal mı şam. ..” Bəs yüz
Xəs tə xa na nın şor ba qo xu su ve rən ki lo ne çə gir vən kə elə yir?! Gir vən kə de -
dəh liz lə ri, böyük bir za la dol du rul muş qa - yən də kar tof, un, daş kömür ki sə lə ri ya dı -
dın lar, si fə ti ava zı mış, “ağ rı la rı çox ol ma - na düşürdü. Ba la ca əl ara ba la rı iki yüz
sı na” bax ma ya raq, gülümsə yən ana sı... gir vən kə kömür tu tur du. Tez- tez onu
Karl onun çar pa yı sı önündə da yan mış dı: götürüb kömür da şı yan va qon lar dan oğur -
– Ara mız da hər şey bit di, sən “o” nu... lu ğa ge dir di: so yuq ge cə lər, po lis gə lən -
də işıq for di rə yi nə dır ma şıb ke şik çə kə -
Hə min sir li “o”. .. Və Karl da ana sı xəs -
nin fit səs lə ri... İki yüz gir vən kə yüklə yən -
tə xa na dan çıx ma mış get di... Hayn ri xə beş
gün qon şu qa dın bax dı, elə bi rin ci gündən də ara ba çox ağır olur du, de mə li, qon şu
də onu qa ra ba za ra göndər di. An caq ora - qa dın on dan da ağır imiş. ..
O, artıq ölmüşdü. Qəbrinin üstünə astra
da kı si fət lər də, qiy mət lər də də yiş miş di, çiçəkləri düzülmüşdü, “Dies irea, dies illa” 1
da ha heç kə sin ve ci nə de yil di ki, onu al - oxunurdu və qohumları mebelləri aparanda
da dır lar, ya yox. .. Hə mi şə çörək al dı ğı bir şəkil düşüb pilləkəndə qalmışdı. İri,
Kişisiz ev işi nə ba xan ağ baş “Ba ba” nı da öz hə yə - qəhvəyi rəngə çalan şəkil idi: qonşu qadın
Bilk ha qer in di türmə də idi, tütün, şir niy yat
üstünə “Elizabet villası” yazılmış bir evin
tin də at kəs di yi yer də ya xa la yıb apar mış -
qarşısında dayanmışdı. Arxa planda
dı lar. Ora da hər şey də yiş miş, ba ha laş -
üzümlük görünürdü, ortada məsaməli
Haynrix Böll. mış, dad- ta mı nı itir miş di... Və ana sı xəs - daşlardan tikilmiş mağara, onun qarşısında
tə xa na dan çı xan da çox se vin di, çünki
isə kök sarışın qonşu qadın... Yuxarıdakı
qon şu qa dın bütün günü arıq la ma ğın dan
pəncərədə bir kişi qəlyan çəkirdi, ön hissədə
şi ka yət lə nir, ona əf sa nə vi ye mək şey lə -
adı, əlbəttə, Elizabet idi...
rin dən – şo ko lad dan, ət dən, pu dinq dən, isə “Elizabet villası” yazılmışdı. Qadının

1 Dies irea, dies illa – katoliklәrdә qәbir üstündә oxunan duanın ilk misrası (lat.)